تاثير سياست هاي پولي بر رشد ارزش افزوده درزيربخش هاي صنعتي ايران (رهيافت برنامه ريزي رياضي مثبت) با تاكيد برزير بخش صنايع توليدچوب و محصولات چوبي

بخش صنعت يكي از بخش هاي مهم و اساسي اقتصاد كشور محسوب شده و به دليل ارتباط با بخش هاي ديگر نقش مهمي در افزايش توليد و بهره وري آن ها دارد. از سوي ديگر، سياست هاي پولي نيز با تحريك طرف تقاضاي اقتصاد بر رشد توليد و اشتغال و سطح قيمت ها تاثير بسزايي دارد. از اين رو، هدف اصلي اين مطالعه بررسي تأثير سياست هاي پولي بر ارزش افزوده زيربخش صنايع چوب و محصولات چوبي با بهره گيري از رهيافت برنامه ريزي رياضي مثبت طي سال هاي 1395-1369 مي باشد. در اين روش، داده هاي شرايط موجود بازسازي شده و تصميم گيرنده و توليدكننده محدوديت ها را در شرايط واقعي لحاظ مي كنند و اين مدل بهينه سازي براي تحليل سياست ها در شرايط موجود مفيد مي باشد. نتايج برآورد مدل نشان مي دهد سياست هاي كاهشي و افزايشي متغيرهاي پولي (نقدينگي ونرخ سود تسهيلات) در سناريوهاي مختلف بر ارزش افزوده بهينه آن زيربخش تأثير دارد. همچنين شاخصه مهم اين روش محاسبه مقدار بهينه ارزش افزوده هر زيربخش در سال پايه وامكان هدف گذاري آن در سناريوهاي مختلف است. به عنوان مثال در سناريو اول، در صورت كاهش 5، 10 و 20 درصد ميزان نقدينگي، ارزش افزوده زير بخش صنايع توليد چوب و صنايع چوبي به ميزان 4، 8 و 18 درصد افزايش مي يابد. علاوه بر اين، در اين سناريو كاهش متغير سياست نرخ سود به همان نسبت موجب افزايش 5، 8 و 16 درصدي در ميزان ارزش افزوده خواهد شد.