بررسي مقاومت به آتش در چوب پالونياي اصلاح شده با اسيد سيتريك و مقايسه با كند سوز كننده هاي مختلف

اشتعال‌پذيري يكي از مهم‌ترين پارامترهايي است كه دامنه كاربرد چوب را دچار محدوديت مي‌سازد. بنابراين، بهبود خواص كندسوزكنندگي چوب از اهميت بالايي برخوردار است. اين پژوهش با هدف ارزيابي تاثير اصلاح با اسيد سيتريك و مقايسه آن با بوراكس و كلريد آمونيوم بر روي اشتعال‌پذيري چوب پالونيا انجام شد. نمونه‌هاي آزموني تهيه گرديدند و در سيلندر آزمايشگاهي با محلول‌هاي شيميايي در غلظت 10 درصد به‌روش سلول تهي اشباع شدند. براساس شرايط پيش تيمار، واكنش اصلاح به روش گرمادهي با آون در سطوح دمايي و زماني مختلف صورت گرفت. عملكرد آتش‌گيري نمونه‌ها با اندازه‌گيري شاخص‌هاي مختلف مورد بررسي قرار گرفت. همچنين تأثير مواد كندسوزكننده مختلف بر روي جذب آب و واكشيدگي حجمي كوتاه مدت نمونه‌ها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون آتش نشان داد كه با تيمار نمونه‌ها با اسيد سيتريك و مواد كندسوزكننده، مقدار كاهش جرم كمتر و مدت زمان شعله‌وري و مدت زمان افروختگي بيشتري به‌دست‌آمده است. اين يافته‌ها به شكل‌گيري لايه ذغالي محافظتي به‌وسيله اسيد سيتريك و مواد كندسوزكننده نسبت داده شد. خواص آتش‌گيري تيمار با بوراكس در مقايسه با نمونه‌هايي كه از اسيد سيتريك و كلريد آمونيوم بهره مي‌بردند، نتايج بهتري را حاصل كرد. به‌علاوه، در اثر حضور اسيد سيتريك و مواد كندسوزكننده مقاومت به جذب آب و ثبات ابعاد بهبود يافت. نتايج طيف FTIR نشان داد كه گروه‌هاي كربوكسيل اسيد سيتريك با گروه‌هاي هيدروكسيل چوب واكنش ‌داده و باعث افزايش وزن نمونه‌ها شده است. تغيير در شاخص‌هاي بلورينگي سلولز، كربونيل و هيدروكسيل نيز از طيف‌ FTIR منتج گرديد.