تحليلي بر آينده‌ي انرژي جهان، از تاريكي نفت تا روشنايي انرژي‌هاي نو مطالعه موردي در زمينه فرصت‌ها و چالش‌هاي ايران

نفت ابزاري كه روزگاري قدرت و تكنولوژي را به جهان هديه داد، امروزه آماده است تا نابودي دنيا را رقم بزند. ماده‌اي كه با به‌كارگيري‌ آن دنيايي مدرن را ايجاد كرديم، اما خود در حال نابودي دنياي ماست. در اين مقاله تلاش شد تا به خوبي برايمان روشن شود دنياي امروز تا چه ميزان نيازمند تغيير استفاده از اين ماده است. تغييري كه نفت را از جايگاه سوخت مصرفي به جايگاه ماده‌ي اوليه براي ساخت كالا‌ها تغيير مي‌دهد. سپس راه‌كارهاي عملي براي آينده‌ي انرژي‌هاي تجديدپذير و پايدار كه متكي بر سه فاكتور محيط زيست، اقتصاد و ديدگاه اجتماعي استوار است، پرداخته شود. در اين ميان انرژي‌هاي خورشيدي، بيوديزل، آبي و زمين گرمايي بررسي شده و مشخص شد براي توليد 175.2 تراوات ساعت برق به روش سنتي، به 107×8.185 تن زغال‌سنگ نياز است. در صورت استفاده از زغال سنگ 234.091 مگاتن دي‌اكسيدكربن وارد جو خواهد شد. با توليد برق با استفاده از نيروگاه‌هاي تجديدپذير مي‌توان حدود 20 درصد از تقاضاي انرژي را تامين كرد و بيش از 40 درصد از انتشار گازهاي گلخانه‌اي مربوط به توليد انرژي را كاهش داد. ميزان مصرف انرژي برق در ايران برابر با 2۵۵،۰۰۰،۰۰۰ مگاوات ساعت مي‌باشد كه نيروگاه خورشيدي سالانه ۱۸۹۸۶۵۸ مگاوات ساعت انرژي توليد و سالانه به ميزان ۱۸۴۶۴2۶ مگاوات ساعت برق به شبكه تزريق مي‌كند.