اثربخشي آموزش جلوه هاي چهره اي هيجان هاي بنيادين بر اختلال رفتار ارتباطي زودآغاز

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش جلوه‌هاي چهره‌اي هيجان‎هاي بنيادي بر كاهش نشانه‎هاي اختلال رفتار زودآغاز بود. روش پژوهش شبه‌تجربي و طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با يك گروه بود. جامعه مورد پژوهش تمام دانش‌آموزان داراي اختلال رفتار زودآغازي محصل در مدارس ابتدايي شهر تهران بودند. پس از غربالگري در مدرسه، تعداد ۱۷ نفر از اين دانش‎آموزان با روش نمونه‎برداري هدفمند و با استفاده از ملاك‎هاي تشخيصي اختلال رفتاري با فرم گزارش معلم براي سنين 186 سال آزمون آشنباخ انتخاب شدند. آموزش جلوه‎هاي چهره‎اي هيجان‎هاي بنيادي به مدت ۱۰ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقيقه به دانش‎آموزان ارائه شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزيابي و تشخيص اختلال رفتار، آزمون آشنباخ (آشنباخ و رسكورلا، 2001) بود كه به‌وسيله‌ معلمان در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد و به‌منظور آموزش جلوه‌هاي چهره‌اي هيجان‌ها از جورچين آهن‎ربايي چهره استفاده شد. براي تحليل داده‎ها از آزمون tوابسته استفاده شد و نتايج تحليل نشان داد كه بين پيش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد و نشانه‎هاي اختلال رفتار در اثر اين آموزش كاهش معناداري يافته‎اند. همچنين يافته‌ها نشان داد كه آموزش‎ها مي‌تواند با افزايش توانايي كودكان براي بازشناسي هيجان‎هاي چهره‌اي مخاطب، به درك بهتر آن‌ها از قصدهاي فرد مقابل كمك كند و درنتيجه نشانه‎هاي اختلال رفتار را كاهش دهد.