معرفي نسخه خطي و سبك شناسي ديوان ركن الدين دعويدار قمي

نسخه خطّي ديوان اشعار «ركن الدّين دعويدار قمي»، شاعر گرانقدر سده ششم و اوايل سده هفتم علي رغم اشعار وزين، شخصّيت شامخ و حضور پررنگش در يكي از مهمترين ادوار شعر فارسي، آنگونه كه شايستۀ مقام والاي اوست، مورد عنايت محققان ادب فارسي قرار نگرفته است. ديوان اشعار اين شاعر انديشمند ايراني، مجموعه اي از اشعار عربي و فارسي، شامل نه صد و سه بيت عربي و دوهزار و سيصد و هفتاد و چهار بيت فارسي است. اين نسخه تنها نسخۀ باقيمانده از ديوان شاعر است كه «صدرالدين محمد بن جعفر بن علي بن محمد علي معمار اصفهاني» آنرا از سال 1039 تا 1041 هـ ق نگاشته است. اين پژوهش بر آن است با ارائۀ توضيحاتي چند در باب احوال شاعر و بررسي و معرفي نسخۀ خطي ديوان وي، ببررسي ساختار، سبك و ويژگيهاي زباني آن بپردازد و آن را از لحاظ زيبايي شناسي مورد بررسي قرار دهد.