بررسي سبك فكري مولوي با تكيه بر واژه درد و كاربردهاي آن در مثنوي

يكي از پراهميّت‌ ترين ساحاتي كه انديشۀ عرفايي همچون مولانا را بسيار مشغول خود داشته، مسئلۀ احساسات انساني است. از اين ميان درد و رنج ، معناي آن و نوع مواجهۀ شاعر با آن مفهوم، بخش وسيعي از منظومۀ بياني - فكري اين عارف را در بر ميگيرد. در اين مقاله نويسنده كوشيده است كه ابتدا به نوعي دسته بندي در علل پديد آمدن درد نزد مولانا دست يابد، سپس با تمسّك به آثار ايشان تبيين نمايد كه آيا در درد و رنج انسان هدفي متعالي و اخلاقي نهفته است يا خير؟ و سپس به راهكارهاي برون رفت از درد و رنج يا تسكين آن از ديدگاه اين عارف را نشان دهد. نتيجه گيري اين مقاله سبك و جهان بيني مولوي را در نگاه به مسألۀ درد براي ما روشن خواهد ساخت.