بررسي سبكي و محتوايي حماسۀ ديني« حملۀ حيدري» اثر باذل مشهدي

حمله حيدري، يكي از منظومه هاي حماسي است كه باذل مشهدي آنرا به تأسي از شاهنامه فردوسي سروده است.اين منظومه اثري تاريخي- ديني است كه مضمون اصلي آن روايت داستان زندگي حضرت محمد (ص) و جنگهاي او، بيان قهرماني هاي علي (ع) و معجزات و كرامات آنها، رخدادهاي تاريخي مربوط به صدر اسلام و ثبت شده در كتب سير و تاريخ است، در حقيقت جنبۀ تاريخي اثر كاملاً مشهود است و تاريخ زمينه‌اي براي پيوند حوادث تاريخي و گاه خارق‌العاده شده است. هدف سراينده هدفي اعتقادي و ديني است. در اين مقاله كه به روش كتابخانه‌اي و به شيوۀ توصيفي-تحليلي نوشته شده است به بررسي سبك‌شناسي اين اثر پرداخته‌ايم. هدف اصلي اين مقاله بررسي و تعيين ويژگيهاي سبكي در حملۀ حيدري است. نتايج تحقيق نشان ميدهد كه انتخاب بحر متقارب به علت ازدياد هجاهاي بلند و ختم شدن به ركن مقصور ، باعث نزديكي به اسلوب زبان حماسي شده است. تكرار واج ، واژه، تخفيف كلمات و جناس،باعث افزايش موسيقي دروني اين منظومه شده است.ساختار سبكي واژه ها آميزه اي از زبان غنايي،ديني و حماسي به وجود آورده است كه با منطق سبك حماسي ناسازگار است و تقديم فعل، به كار بردن جمله واره هاي خاص شاهنامه و مطابقت صفت و موصوف از ويژگي هاي نحوي كلام اوست. مختصات ادبي كلام باذل، بيشتر بر تقليد استوار است؛ بيشترين نوع تشبيهات حسي به حسي است كه با فضاي حماسي اثر مطابقت دارد.استعاره ها بيشتر مكنيه اند و غير حماسي؛كنايه هابيشترعاميانه و محاوره اي است و روح حماسي ندارد.