تأثير نوع محيط كشت و تنظيم‌كننده رشدي در كشت مريستم ارقام مختلف گيلاس

توليد گياه جديد از طريق كشت مريستم، روش كارآمدي براي به دست آوردن گياهان سالم و عاري از ويروس است. اين مطالعه به‌منظور بررسي تأثير نوع محيط كشت و تنظيم‌كننده رشدي بر كشت مريستم در گيلاس در قالب آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي انجام شد كه فاكتور اول، رقم در هفت سطح (زرد، سياه مشهد، دوم‌رس، بينگ، پيش رس، تكدانه و حاج يوسفي) و فاكتور دوم، تيمار در چهار سطح (M1R1: محيط نصف MS بدون تنظيم كننده رشد، M2R1: محيط كامل MS بدون تنظيم كننده رشد، M1R2: محيط نصف MS با تنظيم كننده رشد و M2R2: محيط كامل  MSبا تنظيم كننده رشد) بود. ريز نمونه‌هاي مريستمي از جوانه‌هاي نوك شاخه بعد از ضدعفوني جدا شدند و در محيط‌هاي مختلف آزمايش در شرايط كنترل شده كشت گرديدند؛ بعد از سومين واكشت، ميزان زنده‌ماني و پس از ششمين واكشت، نرخ تكثير و طول نوشاخه‌هاي توليدي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه در تمامي شاخص‌ها، بين ارقام اختلاف معني‌دار وجود ندارد، اما بين تيمارها و همچنين در اثرات متقابل رقم× تيمار اين اختلاف، معني‌دار بود. بيشترين درصد زنده‌ماني براي رقم حاج يوسفي (42.5 درصد)، نرخ تكثير براي رقم دوم‌رس (2.2) و همچنين طول شاخه براي رقم بينگ (7.9 سانتي‌متر) در تيمار محيط كامل MS به همراه يك ميلي‌گرم در ليتر BAP به‌دست آمد.