حجت و امام قائم4 در آثار ناصرخسرو و مقايسه آن با مهدويت در شيعه اماميه

مهدويت موضوعي است كه از سده نخستين هجري مورد توجه مسلمانان به‌ويژه شيعيان قرار گرفت و فرقه‌هاي گوناگون اسلامي دربارۀ آن به اختلاف سخن گفته‌اند. فرقه اسماعيليه از گروه‌هايي است كه دربارۀ مهدويت عقايد خاصي دارد. پيروان اسماعيليه نخست به مهدويت اسماعيل، فرزند بزرگ امام جعفر صادق7 و سپس محمد بن اسماعيل معتقد شدند و او را امام هفتم و پايان دهندۀ دور ششم تاريخ مقدس بشريت دانستند. مهدويت در ديدگاه آنان پيوند استواري با اصل امامت دارد و در منابع كلامي، فلسفي و تاريخي آنان به تفصيل دربارۀ آن بحث شده است. حكيم ناصرخسرو قبادياني سخنور بزرگ اخلاق، دين و عقل در قرن پنجم از معتقدان به موعود نجات‌بخش است و رد پاي اين انديشه را مي‌توان در آثار او مشاهده كرد. تلاش اين پژوهش در راستاي واكاوي آثار ناصرخسرو قبادياني، به عنوان يكي از مهم‌ترين مبلغان مذهب اسماعيليه و بررسي ديدگاه او نسبت به امام قائم، علامت‌هاي پيش از ظهور، روزگار عصر ظهور، نقش و اهميت امام قائم و نيز مقايسه آن با ديدگاه شيعۀ اماميه است.