بررسي تطبيقي سيماي موعود در آيين زرتشت و مهدي موعود (عج)

اعتقاد و باور به موعود و ظهور منجي يكي از با اهميت‌ترين مسائلي است كه نزد اديان مختلف از ديرباز مطرح بوده و در حال حاضر نيز پوياست و اذهان را به‌سوي خود جلب نموده است. در اين مقاله سيماي موعود در آيين زرتشت و سيماي مهدي موعود(عج) به‌صورت تطبيقي موردبررسي قرار گرفته است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه باوجود تشابهات و نقاط مشترك بين موعودهاي زرتشت و مهدي موعود(عج) مي‌توان اثبات نمود كه ردپاي سيماي منجيان زرتشت را بايستي در اساطير و افسانه‌هاي ايران باستان جستجو نمود. درصورتي‌كه سيماي مهدي موعود(عج) در قرآن كريم، احاديث پيامبر6 و ائمه اطهار: قابل روئيت است، به‌گونه‌اي كه خبر از آمدن منجي و موعود آخرالزمان به‌وضوح ديده مي‌شود. هدف اين مقاله با توجه به بررسي تطبيقي، اين نيست كه كدام آئين بر ديگري تأثير گذاشته و يا اين‌كه از ديگري متأثر بوده است، بلكه هدف اصلي معرفي و شناخت موعود واقعي بر اساس مستندات معتبر نيز ريشه‌يابي موعودباوري و موعودگرايي در آيين زرتشت و دين اسلام است. سؤال اصلي تحقيق بر اين امر استوار است كه سيماي كدام موعود متأثر از اوضاع اجتماعي فرهنگي آن دوره بوده و با افسانه و اساطير درآميخته است و موعود واقعي را با چه روش و يا روش‌هايي بايد شناخت كه هم مقبوليت عمومي داشته باشد و هم استدلال آن بر مبناي منابع و مستندات محكم استوار باشد. روش تحقيق در اين نوشتار توصيفي و از نوع نظري است، به اين شيوه كه از روش‌هاي استدلال و تحليل عقلاني استفاده‌شده و بر پايه مطالعات كتابخانه‌اي استوار است.