چكيده فارسي :
در اين نوشتار، به تامل در سخني از اميرالمومنين7 مي پردازيم كه پايه مطالب مطلع يكم از مطالع ده گانه رساله القرآن و الفرقان است. در آغاز، با استناد به سه شاهد در تشريح تنزيل آيات قرآن، نشان داده مي شود مشابهت ميان تنزيل قرآن و كلام بشر ضروري و اجتناب ناپذير است. سپس به معناي تاويل آيات قرآن اشاره مي كنيم و در تاويل به معني مصدري و معناي مفعولي تامل مي كنيم و در پي آن، مي افزائيم كه بر تاويل به معناي مفعولي، با نظر عنائي يا نظر فنايي مي توان توجه كرد. مبتني بر مفاهيم گذشته، تبيني از روايت پيشين پيشنهاد مي كنيم؛ آنگاه به تعبير امام7 كه كلام خداوند را صفت او - عز و جل- دانسته اند مي انديشيم. مروري اجمالي به برخي از مباحث اسماء و صفات الهي خواهيم داشت و مبتني بر آن، نشان مي دهيم كار دلالت‌گري و شناسانيدن از سوي قرآن، آنگاه كه صفت خداوند در نظر گرفته شود، ممكن نيست با دلالت و تعريفي كه از كلام بشر رخ مي دهد مشابهت پيدا كند. عدم مشابهت در اين پهنه مطلق و عام است و با بن استدلال امام7 سازگار مي شود. اين عدم مشابهت ميان كلام خداوند و كلام بشر با تحقق مشابهت مسلم كلام الله ، آنگاه كه واقعيتي دانسته شود كه در ساختار كلام عرب زبانان تنزل يافته، هرگز ناسازگاري ندارد. اين مقاله مدعي است كه مطلع يكم رساله القرآن و الفرقان مراتب تجلي خداوند و ظهور إله از قرآن بر تاليان و مستمعان كلام الله را مورد تبيين قرار داده و تاكيد كرده كه با توجه به «خلافت اجتماعي قرآن (صفت خداوند) و اهل بيت:» و برخورداري انحصاري اهل بيت از جميع مراتب اين ظهور الهي، استظهار و ظهورخواهي مردمان از اين تجلي خداوند ازل و ابد و ارتقاء در درجات بي شمار آن، تنها با تمسك به ايشان كه حجت هاي إله در قلمرو آفرينش‌اند پديدار مي شود.
چكيده لاتين :
In this article, we are going to reflect on the words of Amir al-Mu'minin Ali (peace be upon him), which is the basis of the first part of tract “al-Quran val Forqan”. At the outset, according to the three proofs in explaining the sent-down of Quranic verses, it is shown that the similarity between the Qur'an sent-down and the word of humankind is indispensable and inevitable. Then we refer to the meaning of interpretations of the Qur'anic verses and reflect on the meaning of the word as a base form and as an object. In its following, we add that in addition to the interpretation in objective- dimension, it is feasible to notice it through Anaee or Fanaee dimension. Based on the previous concepts, we propose an explanation of the preceding narrative. Then, we reflect on the words of Imam Ali (as), who considered the Word of the God as His attribute.
We will have a brief look at some chapters concerning Names and attributes of God and based on them we are going to clarify it is impossible that the implications and introductions included in Quran when referring to attributes of God be similar to the implications and introductions in the words of people. Dissimilarity in this regard is absolute and common and is compatible with the basics of reasoning of imam.
This incongruity between the Word of God and the human word is never incompatible with the realization of the definite similarity of the Word of God, when regards as a fact that it has been applied to the structure of Arabic language is never incompatible. This article claims that the levels of manifestation of God on Quran reciters and listeners of the Word of Allah are explained in the first lines, and emphasized that the Qur'an is the attribute of God, therefore, the social caliphate of the Quran and the Ahlul-Bayt (PBUH), in the case of the exclusive enjoyment of all levels of this divine appearance, and the affirmation of people of this emergence of Allah, and promotion in its innumerable degrees are manifested by appealing to the Prophet and his Ahlul-Bayt who are His proofs in the realm creation.
