مولفه هاي ادب غنايي در تاريخ بيهقي

ادبيات غنايي دربرگيرندۀ موضوعاتي همچون عشق، وصف، مدح، مرثيه، شادي‌نامه، عرفان و ... است و به طور كلي هر اثري كه در آن به بازتاب عواطف و احساسات اشخاص پرداخته شده باشد را شامل مي‌شود؛ يعني تمام احساسات از لطيف ترين تا درشت ترين آن ها با همه‌ واقعيّاتي كه وجود دارد. در هر نوع ادبي مي‌توان ردپايي از احساسات و عواطف اشخاص را دريافت. تلاش نگارندگان در اين جستار برآن است تا مولفه هاي ادب غنايي را در تاريخ بيهقي به روش تحليل و توصيف با استفاده از منابع كتابخانه اي مورد بررسي قرار دهند و در پايان بسامد هريك از مولفه ها را ارائه نمايند. در تاريخ بيهقي مباحثي مانند شور و شوق، اعياد، مجالس عروسي و شراب‌خواري، شكار اميران غزنوي و نيز لحظات تأسّف بار اعدام اشخاص مهم، مرگ اطرافيان و مراثي را مي‌توان به وفور يافت كه تخيّل نويسنده در آفرينش حوادث و قهرمانان آن صحنه هايي بديع از ادب غنايي را رقم زده است. خواننده با خواندن داستاني چون بر دار كردن حسنك وزير، گريه سرمي دهد و گاه با بيان شيرين سراپاي وجودش را اعجاب فرامي گيرد كه اين خود هنري بزرگ محسوب مي‌شود؛ اين احساسات همان موضوعات ادبيّات غنايي است كه در تاريخ بيهقي نمود داشته و بخش هايي از اين اثر را در حيطه‌ اين نوع ادبي قرار مي دهد.