اثر طرح هاي آميزشي در پيشرفت ژنتيكي و افزايش ميانگين همخوني: مطالعه اي مبتني بر شبيه سازي

هدف از اين مطالعه بررسي پيشرفت ژنتيكي، افزايش ميانگين همخوني و پيش بيني صحت ارزيابي تحت طرح هاي آميزشي مختلف با استفاده از شبيه سازي بود. دو وراثت پذيري مختلف (0.1 و 0.5) و پنج طرح آميزشي شامل آميزش تصادفي (rnd)، آميزش براساس حداقل همخوني (minf)، آميزش براساس حداكثر همخوني (maxf)، آميزش جور شده مثبت براساس فنوتيپ (phen) و آميزش جور شده مثبت براساس ارزش اصلاحي پيش بيني شده (ebv) در نظر گرفته شد. پيشرفت ژنتيكي بعد از ده نسل انتخاب در طرح هاي آميزشي rnd، minf، maxf، phen و ebv براي وراثت پذيري 0.1 به ترتيب 0.846، 0.747، 0.952، 0.877 و 1.023 واحد بود، و براي وراثت‌پذيري 0.5 به ترتيب 2.979، 2.997، 3.016، 3.303 و 3.595 واحد بود. بعد از ده نسل انتخاب افزايش ميانگين همخوني به ازاي هر نسل در طرح هاي آميزشي براي وراثت پذيري 0.1، 0.10 در rnd، 0.038 در minf، 0.353 در maxf، 0.079 در phen و 0.215 در ebv بود، و براي وراثت پذيري 0.5، 0.057 در rnd، 0.026 در minf، 0.356 در maxf، 0.092 در phen و 0.177 در ebv بود. نتايج نشان داد كه پيشرفت ژنتيكي به ازاي يك درصد افزايش در همخوني در طرح آميزشي minf بيشتر از طرح هاي آميزشي ديگر بود و طرح آميزشي minf عملكرد بهتري نسبت به طرح هاي ديگر دارد.