ارزيابي آسيب پذيري آبخوان دشت قزوين و تحليل حساسيت حذف پارامترها با بكارگيري GIS

امروزه به دليل رونق در بخش كشاورزي و افزايش استفاده ازكودهاي شيميايي و دفع نادرست فاضلاب‌هاي صنعتي و شهري احتمال آلودگي لايه هاي آبدار افزايش يافته است؛ بنابراين نياز به شناسايي مناطق آسيب‌پذير آبخوان براي جلوگيري از آلودگي آب هاي زير زميني و مديريت كاربري اراضي احساس مي شود. بدين منظور، جهت تعيين پتانسيل آلودگي آب هاي زير زميني از چهار روش AVI، GOD، DRASTIC و SINTACS بر روي قسمتي از دشت قزوين استفاده گرديد. بر اساس مقايسه‌هاي صورت گرفته ميان شاخص ها و كلاس‌هاي تعيين شده در هر شاخص، كلاس آسيب‌پذيري غالب منطقه كم تا متوسط تعيين شد. در دو شاخص DRASTIC و SINTACS بيشترين حساسيت منطقه مورد مطالعه در قسمت مركزي دشت قرار گرفته است. براي شاخص AVI بيشترين سطح از منطقه داراي آسيب پذيري خيلي كم بوده و براي شاخص GOD بيشترين مساحت در كلاس متوسط قرار مي گيرند. از مقايسه شاخص هاي مذكور، در شاخص SINTACS آسيب پذيري منطقه محافظه كارانه تر از ساير شاخص ها محاسبه شده است و در شاخص AVI كمترين آسيب پذيري براي منطقه مشخص شده است. از ميان شاخص هاي فوق با توجه به حساسيت آب هاي زيرزميني در منطقه روش SINTACS از ساير روشها برآورد بهتري از آسيب پذيري آب هاي زيرزميني در اختيار قرار مي دهد. ميزان تاثيرگذاري پارامترهاي موثر در تعيين آسيب‌پذيري روش هاي DRASTIC و SINTACS با استفاده از تحليل حساسيت حذف پارامتر، مورد ارزيابي قرار گرفت و در نهايت نتايج تحليل حساسيت نشان داد كه پارامتر تغذيه خالص و نوع خاك بيشترين تاثير را در تعيين آسيب پذيري منطقه دارند.