تخصيص بهينه آب با بكارگيري منحني شكست تقاضا و الگوريتم وراثتي در بخش زراعت در حوضه زاينده رود

با توجه به افزايش بحران و كميابي آب، تخصيص درست آب منابع موجود، چالش‏هاي بزرگ مسئولان در حوضه زاينده‏رود است. كشاورزي و بخصوص بخش زراعت، بيشترين مصرف آب را در اين حوضه به خود اختصاص داده‏است. بنابراين بايد چگونگي تخصيص آب در اين بخش به دقت مورد بررسي قرار گيرد. اين مطالعه بدنبال آن است تا با تعيين ارزش اقتصادي و تخمين توابع اقتصادي آب در بخش زارعت با بكارگيري الگوريتم وراثتي و منحني شكست تقاضا، به تعيين تخصيص بهينه آب بر اساس افزايش رفاه مصرف آب در حوضه زاينده رود بپردازد. جهت كاهش ريسك كشاورزي، از داده‏هاي چهار سال متوالي و با در نظر گرفتن دو سناريو، استفاده شده است. نتايج نشان داد كه تخصيص آب در بيشتر فعاليتهاي زراعي در غرب زاينده‏رود از ارزش اقتصادي آب منفي برخوردار بوده كه منجر به كاهش رفاه آب در اين منطقه شده است. لذا بهترين تخصيص در بخش زراعت براي مصارف اين بخش در مركز و شرق اين حوضه بوده است. همچنين نمودار تابع تقاضاي آب در استان اصفهان بالاتر از تابع تقاضاي آب در استان چهارمحال و بختياري قرار دارد و مصرف آب در استان اصفهان مازاد رفاهي برابر با 694900268888 ريال در بر دارد. نتايج و پيشنهادات دراين مطالعه، به تصميم گيرندگان و مديران در جهت رسيدن به استفاده بهينه از آب و برنامه ريزي پايدار در اين حوضه، ياري خواهد رساند.