آزمون تجربي مقايسه كارايي مدل‌هاي هزينه سهام عادي تحت ابهام اطلاعاتي و ارتباط ارزشي سود

هدف: هزينه سرمايه سهام عادي، به حداقل نرخ بازده مورد انتظار گفته مي‌شود و يكي از ابزارهاي بسيار مهم در بسياري از تصميم‌گيري‌هاي مالي و مديريتي است كه از عوامل متعددي نظير نقدينگي، اهرم مالي، جريان نقد عملياتي، اندازه شركت و سودآوري متأثر مي‌شود. پيامد ابهام اطلاعاتي موجب مي‌شود كه ريسك سرمايه‌گذاري و به‌دنبال آن، هزينه سهام عادي افزايش يابد و همچنين افزايش ارتباط ارزشي سود موجب مي‌شود كه ريسك و به‌تبع آن، هزينه سهام عادي كاهش يابد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر، ارائه آزمون تجربي مقايسه كارايي مدل‌هاي هزينه سهام عادي تحت تأثير ابهام اطلاعاتي و ارتباط ارزشي سود است.  روش: براي دستيابي به هدف پژوهش، داده‌هاي 104 شركت نمونه، در بازه زماني 7 ساله از 1391 تا 1397 جمع‌آوري شد و به‌شيوه تحليل توصيفي با اجراي آزمون تحليل پوششي داده‌ها و آزمون كروسكال واليس تجزيه و تحليل شدند. براي مقايسه كارايي از مدل‌هاي رشد گوردون و اولسون جونتر استفاده شد. يافته‌ها: با در نظر گرفتن نتايج آزمون‌ها و مقايسه توان تبيين‌كنندگي و دقت هريك از مدل‌ها، مي‌توان گفت كه دو مدل اولسون جونتر و گوردون در سطوح اطمينان مختلف از اعتبار مناسب و اتكاپذيري برخوردارند و از لحاظ مقايسه‌اي تفاوت معناداري بين اين دو مدل وجود دارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، در شرايط پرريسك وكم‌ريسك مدل اولسون جونتر در مقايسه با مدل رشد گوردون كارايي بيشتري دارد و هزينه سهام عادي برآوردشده از اين مدل براي تصميم‌گيري از طريق مصون‌سازي پرتفوي از زيان‌هاي احتمالي سودمند است.