مديريت سود واقعي، كيفيت حاكميت شركتي و رتبه اعتباري

هدف: امروزه مالكان شركت‌ها به‌منظور كاهش رفتار فرصت‌طلبانه مديران و همچنين پايين نگه‌داشتن ريسك اعتباري، از سازوكارهاي حاكميت شركتي بهره مي‌گيرند. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر ميانجي مديريت سود بر رابطه بين كيفيت حاكميت شركتي و رتبه اعتباري است. روش: به‌منظور اجراي اين پژوهش، 144 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، طي بازه زماني 1388تا 1396 انتخاب شدند. رتبه اعتباري از طريق مدل امتياز بازار نوظهور و مديريت سود واقعي از طريق مدل روي چودهري اندازه‏گيري شده است. اطلاعات لازم از نرم‌افزار ره‌آورد نوين، صورت‌هاي مالي و سامانه كدال استخراج شده و فرضيه‌ها با استفاده از مدل رگرسيون چندمتغيره و روش حداقل مربعات تعميم‌يافته آزمون شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه كيفيت حاكميت شركتي بر مديريت سود واقعي اثر معكوس و معنادار و مديريت سود واقعي اثر منفي و معنادار بر رتبه اعتباري دارد. همچنين نتايج حاكي از اين است كه كيفيت حاكميت شركتي به‌صورت غيرمستقيم و از طريق مديريت سود واقعي بر رتبه اعتباري اثرگذار است. نتيجه‌گيري: وجود سازوكارهاي حاكميت شركتي قوي، به كاهش رفتار فرصت‌طلبانه مديران منجر مي‌شود و از اين طريق باعث مي‌شود كه رتبه اعتباري افزايش يابد. به بيان ديگر، نقش ميانجي مديريت سود واقعي در رابطه بين كيفيت حاكميت شركتي و رتبه اعتباري تأييد مي‌شود.