نقد مدعاي قرآنيون مبني بر وحياني نبودن سنت نبوي

A Review over the Claim of Quran Sufficiency Believers Regarding Non-Revelation-Base of Nabavi Sunnah

قرآن بسندگان براي رد حجيت سنت پيامبر6، به دلايلي استناد كرده اند كه يكي از آنها، وحياني نبودن سنت نبوي است. اينان وحياني نبودن سنت نبوي را بر پايه فرضياتي بنيان نهاده اند كه عبارتند از: اعتقاد به عدم عصمت پيامبر6، اعتقاد بر ملزم نبودن مسلمين به اطاعت از رسول خدا6 و عدم منبعيت و مصدريت سنت براي دين اسلام. لكن با دلايل عقلي و نقلي، عصمت پيامبر6 اثبات مي شود؛ بسياري از آيات قرآني نيز بر الزام مسلمين در اطاعت از پيامبر‌اكرم6 حكايت دارد. منبعيت و مصدريت سنت براي اسلام نيز بنا بر عصمت پيامبر6 و ماهيت علمي ايشان، عقلا جايز بوده و برخي آيات قرآني نيز بر استقلال سنت در تشريع، صحه گذارده است. بنابراين پندار وحياني نبودن سنت نبوي قابل پذيرش نيست.

Quran Sufficiency believers to reject Hujjiyat of the Prophet Sunnah cited some reasons that one of them is non-revelation-base of Nabavi Sunnah. They based their claim on some hypothesis including: The belief in the infallibility of the Prophet, the belief in the Muslims not being obliged to obey the Messenger of God, and lack of any credit for Sunnah to be the source and spring of the religion of Islam; but by logical and quoted reasons, the Prophet’s infallibility can be proved; quite a few number of Quranic verses assert the necessity of obedience of Prophet. Sunnah as a source and spring for Islam due to the infallibility of Prophet and his scientific position is reasonably acceptable and also some Quranic verses assert on independency of Sunnah in Tashri’. Therefore the claim of Sunnah not being based on revelation is not acceptable.