بررسي شيوع و علل خارج سازي پيچ و پلاك در جراحي هاي ارتوگناتيك دانشكده دندانپزشكي مشهد در طي سالهاي 97-1395

مقدمه: هدف اين مطالعه، تعيين ميزان و دلايل خارج سازي ميني پليت ها در بيماران جراحي ارتوگناتيك طي سالهاي 1397-1395 در دانشكده دندانپزشكي مشهد بوده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، همه بيماراني كه به بخش جراحي دانشكده دندانپزشكي مشهد جهت جراحي ارتوگناتيك در طي سال هاي 95 تا 97 مراجعه كرده بودند، وارد مطالعه شدند. خارج سازي پيچ و پلاك بعد جراحي، علل مربوط به خارج سازي پليتها، سن و جنس و نوع عمل ارتوگناتيك تعيين شد. در نهايت نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS با ويرايش 21 آناليز آماري گرديد. يافته ها: در اين مطالعه خارج سازي پيچ و پليت و عوامل مرتبط با آن در 69 بيمار جراحي ارتوگناتيك شده بين سالهاي 95 تا 97، مورد ارزيابي قرار گرفتند. شيوع خارج سازي پيچ و پليت در اين بيماران 7 نفر (10.14 درصد) بود. عفونت و اكسپوژر پليت شايعترين علت خارج سازي بود. خارج سازي پيچ و پليت در فك پايين بيشتر از فك بالا بود ولي معني داري نبود (P 0/05). همچنين با مصرف مشروبات الكلي ارتباط معني داري داشت (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به ميزان كم خارج سازي پليتهاي فك و صورت در بيماران جراحي ارتوگناتيك (10.14 درصد) ، نيازي به خارج سازي ميني پليت هاي تيتانيومي بدون علامت و مشكل نبوده و فقط وقتي لازم است پليت ها خارج شوند كه انديكاسيون كلينيكي و علامت واضح داشته باشند. عفونت و اكسپوژر پليت شايعترين علت خارج سازي پيچ و پليت بعد جراحي ارتوگناتيك بود.