مقايسه مقدار تجمع عناصر، محتوي خاكستر و زيست توده چند گونه شورزي تحت آبياري با آب دريا

به منظور مقايسه زيست توده، تجمع برخي عناصر و محتوي خاكستر شاخساره پنج گونه شورزي Salicornia bigelovii Torr.،S. sinus persica،Atriplex lentiformis Torr.، Halocnemum strobilaceum Bieb.وHalostachys caspica Botsch. تحت آبياري با آب دريا، آزمايشي در سال 96-1395 در نوار ساحلي خليج فارس انجام شد. نتايج نشان داد كه بين گونه‌هاي شورزي مورد مطالعه از نظر غلظت يون‌هاي Na+، K+، Cl، نسبت Na+ به K+، وزن تر، وزن خشك، محتواي رطوبت و خاكستر شاخساره تفاوت معني‌دار وجود داشت. بيشترين و كمترين غلظت Na+به ترتيب در گونه‌هاي S. sinus persica و A. lentiformis به دست آمد، به طوري‌كه مقدار Na+گونه S. sinus persica به مقدار 101.3% بيشتر از گونه A. lentiformis بود. بيشترين غلظت K+، Cl و Na+/K+ به ترتيب در گونه A. lentiformis، و شاخسارهگونه هاي Salicornia  و گونه H. strobilaceumبه دست آمد. گونه A. lentiformis با توليدي معادل 18.98 و 7.75 تن در هكتار به ترتيب داراي بيشترين مقدار زيست توده تر و خشك بود. كمترين مقدار زيست توده تر و خشك به ترتيب برابر با 10.13 و 2.49 تن در هكتار در S. bigeloviiمشاهده شد. بيشترين و كمترين محتواي خاكستر به ترتيب برابر با 48.8 درصد در گونه S. sinus persica و 37.5 درصد در گونه A. lentiformis بود. بر اساس نتايج پژوهش حاضر گونه‌هاي Salicornia با توجه به غلظت بالاي يون‌هاي Na+و Cl در شاخساره داراي سازوكار ممانعت از ورود نمك به داخل گياه نمي‌باشند. اين گونه‌ها احتمالاً از سازوكار تجمع نمك در بافت گياه، با هدف تنظيم اسمزي براي بقا در شرايط بسيار شور تبعيت مي‌كند. گونه A. lentiformis نيز بيشترين مقدار زيست توده را داشت، كه مي تواند به محتوي آب شاخساره كمتر در اين گونه به دليل وجود ساقه‌هاي خشبي در گياه در مقايسه با ساقه‌هاي آبدار و محتوي بالاتر آب شاخساره گونه‌هاي ديگر ارتباط داده شود. با توجه به مقدار توليد و محتواي خاكستر، به نظر مي رسد كه گونه A. lentiformisگونه مناسبي براي تامين علوفه دام در مناطق با محدوديت آب شيرين باشد. همچنين گونه هاي Salicorniaنيز مي توانند به عنوان بخشي از جيره غذايي دام در اين مناطق درنظر گرفته شوند.