بررسي تحولات هويت جوانان ايراني ( ۱۳۹۴-۱۳۵۳)

با توجه به اتخاذ پيش‌فرض تركيبي بودن هويت، سؤالات اصلي اين تحقيق  اين است كه عناصر سازنده اين تركيب در قشر جوان جامعۀ ايراني كدام‌اند. تحولات هر كدام از اين عناصر در طول چند دهۀ اخير چگونه بوده است و چه فراز و فرودي را داشته است. مناسبات ميان اجزا سازندۀ هويت جمعي جوانان ايراني چگونه است. اين تركيب چه نوع تركيبي است و نحوۀ آرايش، هم‌نشيني، داد و ستد و تعامل ميان اين عناصر به چه ترتيبي است؛ روش تحقيق اين پژوهش مطالعۀ طولي و ملي است كه بر مبناي تحليل ثانويه داده‌هاي كمي متغيرهاي مورد مطالعه در بازۀ زماني سال‌هاي 1394 1353انجام گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد، هويت مذهبي با ميانگين 83.11 در مقياس ۱۰۰ غالب‌ترين نوع هويت در اين سال‌ها در جامعۀ جوانان ايراني بوده است. پس از آن هويت ملي با ميانگين 80.29 بيشترين گسترش را در ميان جوانان دارد. هويت قومي با 53.46 و همچنين هويت مدرن با 52.03 در رده‌هاي بعدي  قرار دارند. برحسب آزمون‌هاي همبستگي و براساس نمودار هم‌ تغييري  به‌طور كلي مي‌توان استنباط كرد بين هويت ملي و هويت قومي در ميان جوانان در سال 86 رابطه وجود دارد. ضريب همبستگي اين دو متغير مستقيم و معنادار در حد متوسط است. همچنين نتايج حاصل از آزمون همبستگي اسپيرمن بين هويت ملي و هويت مذهبي در ميان جوانان در سال‌هاي 1386، 1384، 1379 و 1388 نشان از وجود رابطۀ بين اين دو هويت است. ضريب همبستگي اين دو متغير مستقيم و معنادار در حد متوسط است.