مدلسازي وردايي زماني - مكاني بارش فصلي در ايران مركزي

روابط بين بارشارتفاع را مي توان به عنوان يك دستاورد مهم براي مطالعات بارشرواناب و مديريت حوضه هاي آبريز بخصوص در مناطق خشك و نميه خشك كه شكنندگي بالايي دارند قلمداد كرد. در پژوهش پيش رو به مدلسازي وردايي زمانيمكاني فصلي بارشارتفاع در ايران مركزي پرداخته شد. به اين منظور داده هاي پايگاه دادهبارش آفروديت براي يك دوره 30 ساله (19772007ميلادي) مبتني بر DEM با تفكيك مكاني 30 متر با استفاده از دو مدل حداقل مربعات معمولي (OLS) و رگرسيون وزن دار جغرافيايي (GWR) مورد ارزيابي قرار گرفتند. ارزيابي دو مدل حاضر نشان داده است كه مدل رگرسيون وزن دار جغرافيايي (GWR) بهتر مي تواند روابط بارشارتفاع را در ايران مركزي توضيح دهد. همچنين مشخص گرديد كه افزايش ضريب  براي مدل حداقل مربعات معمولي (OLS) بخصوص در فصل بهار ناشي از همرفت و تشديد پديده كوهبارش بوده است. كمبود بارش در ايران مركزي را مي توان در دو رسته بنيادين جاي داد: 1 حاكميت پرفشار جنب حاره در دوره گرم سال و 2 آورده هاي سامانه هاي غربي به جهت سايه بارش زاگرس سهم چنداني براي مناطق ايران مركزي ندارد لذا فارغ از فقر بارش محتواي رطوبت هواسپهر اين منطقه از ايران بسيار اندك است. بارش در ايران مركزي داراي ساختار فضايي بوده و رفتار خوشه اي از خود نشان مي دهد. همچنين مشخص گرديد در ايران مركزي بيشينه بارشي در بيشينه ارتفاعي حادث نمي شود و بيشينه و كمينه رابطه بارشارتفاع در ايران مركزي بترتيب در پيش باد و پشت باد اتفاق مي افتد.