بررسي ميزان تاب آوري كالبدي شهر در برابر زلزله (مورد مطالعه: نورآباد ممسني)

تاب‌آوري كالبدي، يكي از ابعاد تأثيرگذار در ميزان تاب‌آوري جوامع است كه از طريق آن مي‌توان وضعيت جوامع را از نظر ويژگي‌هاي فيزيكي و جغرافيايي تأثيرگذار در هنگام بروزسانحه ارزيابي كرد. هدف از انجام پژوهش حاضر سنجش و ارزيابي ميزان تاب‌آوري كالبدي محلات شهري نورآباد ممسني در برابر زلزله، شناسايي شاخص‌ها و عوامل موثر بر تاب‌آوري آن مي باشد. گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه اي و اطلاعات پايه از بلوك هاي آماري مركز آمار در سال 1395 و 1390 و طرح جامع نورآباد ممسني در سال 1395  استخراج شد. روش انجام اين پژوهش به منظور رتبه بندي تاب آوري در بين محلات از روش كپ لند استفاده شده است. بدين منظور در ابتدا با استفاده از هر يك از روش هاي تاپسيس، كوپراس و مورا  به رتبه بندي تاب آوري در بين محلات پرداخته و در نهايت از روش كپ لند  رتبه ي نهايي تاب آوري هر يك از محلات پرداخته شده است. نتايج حاكي از آن است كه در ين محلات مورد بررسي محله چهار از ناحيه يك داراي بيشترين تاب آوري و همچنين محلات چهار از ناحيه دو و سه داراي كمترين تاب آوري مي باشند.