تحليل الگوي توزيع و تمركز اشتغال در استان‌هاي مناطق خشك مورد: استان بوشهر

پديده اشتغال نقش مهمي را در تمركز‌گرايي و شكل‌گيري نابرابري در سطح منطقه‌اي ايفا مي‌كند. لذا با توجه به اينكه منشأ بيشتر تمركزها، سرمايه‌گذاري‌ها و به تبع آن تمركزهاي شغلي است؛ هدف اين پژوهش، تحليل الگوهاي توزيع و تمركز اشتغال در استان بوشهر طي سال‌هاي 1365 تا 1395 با تمركز بر شهرستان بوشهر مي‌باشد. از اين رو در چارچوب روش توصيفيتحليلي، مفهوم توزيع و تمركز اشتغال در قالب 9 معرف از طريق روش‌هاي ضريب مكاني، ضريب توزيع و سطح تمركز، روش پيوستگي مكاني و روش رگرسيون خطي تعريف و تحليل شد. نتايج نشان داد در كنار اينكه ضريب مكاني فعاليت صنعت شهرستان بوشهر طي سال‌هاي ۶۵ تا ۹۵ در وضعيت پايه يا نزديك به آن قرار دارد، همواره ضريب مكاني فعاليت صنعت دو يا سه شهرستان ديگر از شهرستان بوشهر بالاتر مي‌باشد. بطوريكه شاهديم تمركز اشتغال در شهرستان كنگان طي سال‌هاي 85 و 95 از شهرستان بوشهر بيشتر و از افزايش قابل توجهي برخوردار شده است. آنچه كه بيانگر شكل‌گيري گرايش‌هايي به سمت تمركززدايي مي‌باشد. مطابق روش پيوستگي مكاني، با توجه به اينكه سطح پيوستگي فعاليت‌ صنعت با ساير رشته‌هاي فعاليت بالاست. همچنين با توجه به اينكه رشته فعاليت‌هاي حمل و نقل و ساختمان نيز مطابق روش رگرسيون خطي از نظر ايجاد فرصت‌هاي شغلي، تبعيت بيشتري از بخش صنعت دارند؛ توجه جدي به توزيع مناسب‌تر سرمايه‌گذاري‌ها و فرصت‌هاي شغلي صنعتي، حمل‌ و نقل و ساختمان، مي‌تواند موجب تقويت گرايش‌هاي تمركززدايي موجود و فراگيرتر شدن آن گردد.