بررسي شيوع و الگوي حساسيت آنتي بيوتيكي عوامل باكتريايي جدا شده از عفونت هاي مجاري ادراري در بيماران سرپايي مراجعه كننده به بيمارستان شهداي شهر گنبد

مقدمه: عفونت مجاري ادراري يكي از رايج‌ترين عفونت باكتريايي تأثيرگذار بر سلامت انسان مي‌باشد. افزايش مقاومت دارويي، ضرورت ارزيابي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي جهت بهبود درمان تجربي را مشخص ساخته است. هدف از اين مطالعه شناسايي عوامل شايع باكتريايي و تعيين الگوي مقاومت دارويي آن ها در بيمارستان شهداي شهر گنبد است. روش كار: در اين مطالعه مقطعي توصيفي كه در بيماران سرپايي مراجعه كننده به بيمارستان شهداي شهر گنبد طي يك دوره‌ي شش ماهه از بهمن ماه1393 الي تيرماه 1394 انجام گرفت. تشخيص‌ باكتري‌هاي مورد نظر با استفاده از روش هاي مرسوم ميكروب شناسي و بيوشيميايي صورت گرفت. فعاليت ضد ميكروبي آنتي بيوتيك‌ها به روش انتشار از ديسك در محيط مولر هينتون آگار، مطابق دستورالعمل مؤسسه استاندارد ‌ باليني و آزمايشگاهي 2015 (Clinical and Laboratory Standards Institute 2015) تعيين گرديد. نتايج: از تعداد 138 بيمار ، شايع‌ترين باكتري‌هاي جدا شده از ادرار شامل 94 ايزوله اشريشيا كلي (11/ 68 درصد)، 16 ايزوله كلبسيلا پنومونيه (59/ 11 درصد)، 16 ايزوله استافيلوكوكوس اورئوس (59/ 11 درصد) و 10 ايزوله گونه‌ از انتروكوكوس (24/ 7 درصد) بودند. بيشترين حساسيت آنتي بيوتيكي باكتري‌ها نسبت به نيتروفورانتوئين به ميزان 14/ 65 درصد و همچنين بالاترين مقاومت باكتري‌ها در مقابل آنتي بيوتيك هاي آمپي‌سيلين، سفالوتين و كوتريموكسازول به ترتيب به ميزان 7/ 56 درصد، 82/ 44 درصد و 76/ 43 درصد مشاهده شد. نتيجه‌گيري: باكتري‌هاي شناسايي شده مقاومت به مراتب پايين تري در برابر سيپروفلوكساسين به ميزان 47/ 27 درصد از خود نشان دادند. همچنين توصيه مي‌شود كه از آنتي بيوتيك‌هاي آمپي‌سيلين و كوتريموكسازول به جهت مقاومت بالاي آنها در درمان اوليه عفونت‌هاي ادراري كمتر استفاده شود.