شيوع آسيبهاي ناشي از وسايل نوك تيز و برنده آلوده و عوامل موثر بر آن

مقدمه:آسيب ناشي از وسايل تيز و برنده يكي از مهم‌ترين خطرات بيولوژيك براي كاركنان بهداشتي درماني به شمار مي‌آيد و پيامد بيولوژيكي اين آسيب‌ها مي‌تواند بسيار خطرناك بوده و زمينه‌ساز انتقال بيماري باشد؛ از اين رو هدف از پژوهش حاضر تعيين شيوع، علل و عملكرد پرسنل درمانيمركز آموزشي درماني بيمارستان پنج آذر گرگان در برابر آسيب‌هاي ناشي از وسايل نوك‌تيز و برنده آلوده مي‌باشد. مواد و روش‌ها:اين مطالعه توصيفي تحليلي در سال 1394 در بيمارستان آموزشي درماني پنج آذر گرگان انجام شد. 345 نفر از پرسنل درماني بخش‌هاي اتاق عمل‌، بستري زنان و مردان، آزمايشگاه و اورژانس به‌صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. داده‌هاي مربوط به شيوع و علل آسيب ناشي از وسايل نوك‌تيز و برنده و اقدامات پس از آن از طريق چك‌ليست جمع‌آوري گرديدند و يافته‌ها به‌صورت صدك و درصد گزارش شده و با استفاده از آزمون Pearson كاي اسكوئر و سطح معناداري كمتر از 0.05 در نرم‌افزار SPSS 16مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها:از بين 345 نفر از كاركنان درماني كه وارد مطالعه شدند، 246 نفر (69.5 درصد) زن بودند و ميانگين سني و انحراف معيار افراد مورد مطالعه معادل 7.8±30.9 سال به‌دست آمد. همچنين، شيوع نيدل‌استيك در بين كاركنان درماني اين مركز معادل 81.3 درصد بود و مهم‌ترين علل آسيب‌زايي، درپوش‌گذاري مجدد هنگام تزريقات گزارش شد. از سوي ديگر، دو اقدام مهم كه توسط فرد پس از آسيب انجام شده بود، عبارت بود از: شستشو با مواد ضد‌عفوني‌كننده (20.3 درصد) و فشار‌دادن محل آسيب (16.1 درصد). شايان ذكر است كه نتايج آزمون Pearson كاي اسكوئر، رابطه معناداري را بين جنسيت و آسيب با وسايل نوك‌تيز و برنده نشان داد (‌0.016‌=P).  نتيجه‌گيري:شيوع نيدل‌استيك در اين مركز آموزشي درماني نسبت به مطالعات مشابه در ايران و آمار‌هاي جهاني بالاتر بوده و بيشترين شيوع در آزمايشگاه و آسيب‌زا‌ترين موقعيت‌، درپوش‌گذاري مجدد بر سرنگ مي‌باشد؛ بنابراين نياز به آموزش مهارت‌هاي شغلي براي پيشگيري از آسيب و نحوه مواجه با اين مشكل براي كادر درماني ضروري به نظر مي‌رسد.