تأثير وضعيت آب بدن در هواي معتدل بر توان هوازي و غيرهوازي و شاخص خستگي در دختران ورزشكار

مقدمه: تحقيقات گذشته نشان داده‌اند كه وضعيت آب‌دهي بر برخي از عملكردهاي فيزيولوژيكي تأثير مي‌گذارد. در اين راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير ميزان آب بدن بر توان هوازي و غير‌هوازي و شاخص خستگي دختران بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش نيمه‌تجربي حاضر 30 نفر از دختران دانشجو (با ميانگين سني‌ 1.14±‌21.92 سال؛ قد 6.00±‌162.20 سانتي‌متر؛ وزن 10.32‌±‌3/‌59 كيلوگرم) با حداقل 3 سال سابقه فعاليت ورزشي منظم به‌صورت داوطلبانه شركت كردند. طي 3 جلسه متوالي، آزمودني‌ها انواع وضعيت‌هاي آب‌دهي شامل آب‌زدايي (52 درصد)، آب‌دهي طبيعي و بيش‌آب‌دهي (‌3 درصد) در دماي 25 درجه سانتي‌گراد را تجربه نمودند. شايان ذكر است كه براي ارزيابي توان هوازي از آزمون فزاينده Burosاستفاده شد و براي بررسي توان غير‌هوازي نيز آزمون Rast ‌اجرا گرديد. در نهايت داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس به روش اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آب‌زدايي باعث كاهش معنادار و بيش‌آب‌دهي موجب افزايش معنادار توان هوازي افراد شركت‌كننده (P 0/05) شده است. همچنين آب‌زدايي توان غيرهوازي حداقل و متوسط را كاهش داد؛ اما وضعيت آب‌دهي بر توان غير‌هوازي كل، بيشينه و شاخص خستگي تأثيرگذار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت كه به‌منظور عملكرد بهتر در ورزش‌هاي مبتني بر توان هوازي و غير‌هوازي متوسط (حداقل قبل از برنامه ورزشي)، جلوگيري از آب‌زدايي و مصرف مناسب آب لازم بوده و موجب بهبود عملكرد خواهد شد.