تعيين سطوح دز مرجع تشخيصي در آزمايشات متداول راديولوژي ديجيتال در استان تهران در سالهاي 951394

مقدمه: امروزه شاهد توسعه تكنولوژي، ارتقاي سطح فرهنگي و علمي در كشور، توسعه روزافزون دستگاه‌هاي راديولوژي ديجيتال و جايگزيني آن‌ها با دستگاه‌هاي آنالوگ هستيم. در اين ارتباط با توجه به اينكه تاكنون هيچ پژوهشي در اين زمينه انجام نشده است، تهيه و استخراج DRL (Diagnostic Reference Level) براي دستگاه‌هاي راديولوژي ديجيتال لازم مي‌باشد. در اين راستا هدف از پژوهش حاضر تعيين سطوح دوز مرجع تشخيصي يا DRL براي آزمايشات متداول راديولوژي ديجيتال در استان تهران مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ يك پژوهش بنيادي كاربردي مي‌باشد كه طي ﺳﺎل‌هاي 95‌-1394 در ارتباط با 2135 بيمار انجام شده و در آن ﺳﻄﺢ دوز ﻣﺮﺟﻊ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ در ﮔﺮوه ﺳﻨﻲ ﺑﺰرگساﻻن در 15 ﻣﺮﻛﺰ راديولوژي ديجيتال بر روي آزمايش‌هاي متداول راديولوژي در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار گرفته اﺳـﺖ‌. پروتكل دزيمتري در اين پژوهش، روش غيرمستقيم براي اندازه‌گيري ESAK ‌(Entrance Surface Air Kerma) مي‌باشد. ﭼـﺎرك ﺳـﻮم نيز ﺑـﻪ‌ﻋﻨﻮان دوز ﻣﺮﺟﻊ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ DRL در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. يافته‌ها: براساس نتايج اين پژوهش سطوح دوز مرجع تشخيصي يا DRL براي آزمايش متداول راديولوژي بر حسب ميلي‌گري به شرح زير مي‌باشد: مقادير 1.3 براي جمجمه (روبه‌رو)؛ 1.17 براي جمجمه (نيمرخ)؛ 0.77 براي ستون فقرات گردني (روبه‌رو)؛ 0.85 براي ستون فقرات گردني (نيمرخ)؛ 0.63 براي قفسه سينه (روبه‌رو)؛ 1.11 براي قفسه سينه (نيمرخ)؛ 1.73 براي ستون فقرات پشتي (روبه‌رو)؛ 2.35 براي ستون فقرات پشتي (نيمرخ)؛ 2.69 براي ستون فقرات كمري (روبه‌رو)؛ 4.22 براي ستون فقرات كمري (نيمرخ)؛2 براي آزمون شكم (روبه‌رو)؛ 1.62 براي آزمون لگن (روبه‌رو). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه تغييرات قابل توجهي از دوز در تكنيك‌هاي راديولوژي وجود دارد.