پديد آورندگان :
ارجمند ، سوگل دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , محمدي ، شبنم دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات التهاب نروژنيك - گروه آناتومي , رضواني ، بهاره دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , محمدي ، مريم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده بهداشت - گروه بهداشت عمومي , خاكساريان ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , رستم كلايي ، افسانه دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , غيور مبرهن ، مجيد دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات بيوشيمي تغذيه - گروه علوم و فنون , علي دلشاد ، علي دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , محمدزاده ، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , جوان دوست ، علي دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي , مشكي ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي گناباد - كميته تحقيقات دانشجويي
كليدواژه :
ارتقاي سلامت , زنان , سبك زندگي , سندرم متابوليك
چكيده فارسي :
مقدمه: شيوع سندرم متابوليك در جهان رو به افزايش است. بيماران سندرم متابوليك داراي چاقي شكمي، ديس ليپيدمي، هايپرگليسمي و فشار خون بالا مي‌باشند. در اين ارتباط هدف از پژوهش حاضر، تعيين عوامل پيش‌بيني‌كننده سندرم متابوليك در زنان مبتلاي شهرستان گناباد است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي در سال 1393 بر روي 239 زن مبتلا به سندرم متابوليك در شهر گناباد صورت گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت (HPLP2: Health Promoting Lifestyle Profile 2) بود. شايان ذكر است كه داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS 16 شدند. يافته‌ها: ارتباط معناداري بين ميانگين امتياز كسب‌شده سبك زندگي با سن، مصرف سيگار، ميزان در‌آمد و شغل بيماران مشاهده شد (P 0.05)؛ اما ارتباط معناداري بين ميانگين امتياز كسب‌شده سبك زندگي با مدت زمان ابتلا به بيماري، محل سكونت، سطح تحصيلات، نحوه زندگي، وضعيت مسكن و مصرف الكل وجود نداشت (P 0.05). از سوي ديگر كمترين امتياز مربوط به فعاليت فيزيكي 99/ 2±97/ 10 و بيشترين امتياز مربوط به روابط بين فردي 19/ 7±38/ 27 بود. علا‌وه‌براين، تمام سازه‌ها بر سبك زندگي تأثير مستقيم داشتند كه بيشترين تأثير مربوط به روابط بين فردي (329/ 0=r2) بود و كمترين آن به تغذيه (164/ 0=r2) تعلق داشت. شايان ذكر است كه در بين سازه‌ها، روابط بين فردي با اثر (331/ 0=r2) قوي‌ترين پيش‌بيني‌كننده سندرم متابوليك براساس سازه‌هاي الگوي Walker بود. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بيماري سندرم متابوليك با سبك زندگي مي‌توان در برنامه‌ريزي‌ها و مداخلات براي كاهش ابتلا به سندرم متابوليك، بيشترين تأكيد را بر فعاليت فيزيكي در بيماران داشت.
