اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به اختلال پرخوري مراجعه كننده به بيمارستان سينا در سال 1396

مقدمه:هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به اختلال پرخوري بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با پيگيري 6 هفته‌اي با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، زنان مبتلا به اختلال پرخوري مراجعه‌كننده به مراكز درمان چاقي شهر تهران بودند كه از بين آن‌ها نمونه‌اي به روش هدفمند شامل 16 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش (‌8 نفر) و كنترل (8 نفر) قرار گرفتند.سپس،پرسشنامه‌هاي افسردگي و اضطراب Beckتوسط هر 2 گروه تكميل گرديد. پس از گردآوري داده‌ها، به‌منظور تجزيه و تحليل آن‌ها از تحليل كواريانس چندمتغيره در نرم‌افزار SPSS 24 با سطح معناداري (05/ 0≥α) استفاده شد. يافته‌ها:نمرات ميانگين افسردگي در گروه آزمايش در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري به‌ترتيب ‌7/ 42، 8/ 31 و 5/ 31 و در گروه كنترل 1/ 41، 42 و 1/ 40 بود. همچنين ميانگين اضطراب در گروه آزمايش در پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري به‌ترتيب 7/ 37، 1/ 25 و 6/ 27 و در گروه كنترل 2/ 36، 2/ 35 و 3/ 37 به‌دست آمد؛ از اين رو مي‌توان گفت كه كاهش ميانگين در دو متغير اضطراب و افسردگي در گروه آزمايش وجود دارد و اين تفاوت در سطوح و در بين دو گروه در سطح (05/ 0≥α) معنادار مي‌باشد. نتيجه‌گيري:درمان متمركز بر هيجان با تقويت پردازش و خودآگاهي هيجاني باعث تغيير در طرحواره‌هاي هيجاني شده و با جانشين‌كردن پاسخ‌هاي سازگار منجر به كاهش افسردگي و اضطراب در زنان مبتلا به اختلال پرخوري گرديده است.ا