فراواني بكارگيري روش هاي طب مكمل و سنتي در ساكنين شهر بجنورد

مقدمه: در طول سالهاي اخير استفاده از انواع روشهاي طب مكمل در بسياري از كشورها روند صعودي داشته است. در اين ارتباط،هدف از مطالعه حاضر تعيين فراواني استفاده از انواع روشهاي طب مكمل و ميزان رضايت از آن به منظور درمان و پيشگيري ازبيماريها در شهروندان بجنوردي ميباشد. مواد و روشها مطالعه توصيفي مقطعي حاضر در سال 1394با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله اي در ارتباط با شهروندان بالاي 15سال بجنوردي انجام شد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه پژوهشگرساخته مورد استفاده در مطالعات مشابه بود. شايان ذكراست كه تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آماري T-testدر محيط نرم افزاري SPSS 21و سطح معناداري(P 0/05)صورت گرفت. يافته ها: در پژوهش حاضر 367نفر با ميانگين سني 27/28±9/86سال مورد بررسي قرار گرفتند كه به طور كلي، 84/65درصد از آنهادر طول زندگي خود و 76/56درصد طي يك سال گذشته حداقل از يكي از روشهاي طب مكمل استفاده كرده بودند كه در اين ميانگياهان دارويي (5/72درصد)، حجامت (2/29درصد)، ماساژدرماني (25/6 درصد) و دعادرماني 24/8 (درصد) بيشترين استفاده راداشتند و كمترين ميزان استفاده به كايروپراكتيك 0/5(درصد )، هوميوپاتي ( 1/1درصد) و طب فشاري ( 2/2درصد) اختصاص داشت. ازسوي ديگر مشكلات عضلاني اسكلتي  30/86(درصد)، اضطراب و اختلالات روان   22/96(درصد) و سردرد و ميگرن (7/4درصد) شايعترين مشكلاتي بودند كه افراد شركت كننده در مطالعه براي درمان آنها از طب مكمل استفاده كرده بودند. بايد خاطرنشان ساخت كه بين جنسيت و متغيرهاي ميزان و شيوه استفاده از طب مكمل و آشنايي با روش هاي آن رابطه معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به فراواني بالاي استفاده از انواع روشهاي مختلف طب مكمل به ويژه گياهان دارويي، آگاهي بخشي به افراد جهت استفاده صحيح و بهينه از اين روشها امري ضروري محسوب ميشود