تحليل تطبيقي معيارهاي اخلاق علم با مؤلفه‌هاي اخلاق علمي در سيره امام خميني (رحمه‌الله‌عليه)

گسترش روش‌هاي علمي و افزايش تقاضا در اين زمينه، تخلف در علم‌ورزي را نيز به دنبال داشته و اعمالي از قبيل داده سازي، تقلب، سوءاستفاده، سرقت علمي و... به وفور به چشم مي‌آيد كه مي‌توان آن‌ها را رفتار ضد اخلاقي در علم ناميد. مقاله ي حاضر در راستاي كمك به شناخت بيشتر جايگاه معيارهاي اخلاق علمي و تشريح سيره عملي حضرت امام خميني(رحمه الله عليه)، گام برمي دارد. مسئله ي تحقيق عدم وجود الگويي عملي در حوزه ي اخلاق علمي و اهداف پژوهشي عبارتنداز؛ كمـك بـه شـناخت بيشتر آراء موجود در حوزه اخلاق علم و بررسي معيارهاي مربوطه و ذكر نقاط مشترك معيارهاي اخلاق علم و مؤلفه‌هاي اخلاق در سيره علمي امام(رحمه الله عليه)، كه براي دستيابي به آن ها، پاسخ‌گويي به سؤالات پژوهش شامل «معيارهاي اخلاقي در حوزه علم كدامست؟» و «آيا مؤلفه‌هاي اخلاق علمي در سيره امام(رحمه الله عليه) با معيارهاي اخلاق علم قابل تطبيق است؟» ضروري است. نوع پژوهش سازگاري(توسعه‌اي) بوده و با رويكردي آميخته (كيفي و كمي) به مطالعات ميداني و كتابخانه‌اي و تحليل داده‌ها مي پردازد. در بخش كيفـي  كه جامعـه پژوهش شامل منابع مرتبط با فلسفه علم، اخلاق علمي و سيره امام(رحمه الله عليه)بوده و نمونه گيري و جمع آوري اطلاعات تا حد اشباع انجام و با استفاده از مطالعـات اسـنادي، با تطبيق آراء موجود در حوزه روش‌شناسي دانش و تحليل محتواي كيفي به ارائه گزاره هاي حاصله مبادرت شده و در رويكرد كمي، نمونه‌اي به حجم 40 نفر دانشجوي دكتري به صورت تصادفي ساده انتخاب و پرسشنامه به آنان ارجاع گرديده كه پس از تحليل نهايي و آزمون آماري فرضيه اثبات گرديد كه «سيره امام خميني(رحمه‌الله‌عليه)» الگوي مناسب اخلاق علمي مي‌باشد.