تحليل فرايند تاب ‌آوري سازماني با استفاده از تكنيك مدل ‌سازي ساختاري تفسيري (مورد مطالعه: ساپكو)

پژوهش حاضر درصدد است تا با استفاده از مدل‌سازي ساختاري تفسيري به طراحي مدل تاب‌آوري سازماني در شركت ساپكو بپردازد. با به‌كارگيري اين روش، مدل نهايي تاب‌آوري سازماني در ساپكو طراحي شده و نتايج تجزيه‌وتحليل داده‌ها عبارت است از: مديريت بحران در سطح 1، انعطاف‌پذيري سازماني در سطح 2، ظرفيت مصون‌سازي در سطح 3، منابع در دسترس در سطح 4، محيط حمايت‌كننده و تعاملات متقابل ميان سازمان‌ها در سطح 5، آموزش در مورد تاب‌آوري در سطح 6، زيرساخت‌هاي فناوري اطلاعات و برنامه‌هاي اقتضايي و استراتژيك در سطح 7 و تدوين خط‌مشي‌هاي تاب‌آوري سازماني در سطح 8. به عبارت ديگر، ساپكو به منظور افزايش تاب‌آوري در شرايط كنوني اقتصاد و تحريم‌هاي بين‌المللي بايستي قوانين مرتبط با تاب‌آوري را تصويب كند. اتخاذ قوانين از سوي ساپكو به منزله تعهد وي نسبت به برنامه‌هاي پياده‌سازي تاب‌آوري است. وي بايستي بتواند با تحليل وضعيت اقتصادي كنوني و شرايط آتي بازار، تهديدهايي از قبيل تورم و افزايش قيمت‌ها را شناسايي كند. همچنين بايد اهداف تاب‌آوري و سازوكارهاي اجراي آن را به مديران ارشد، مديران مياني و افراد كليدي آموزش دهد. ساپكو بايد با سازمان‌ها و شركت‌هاي داخلي كه در حوزه توليد و تأمين قطعات فعاليت دارند، همكاري همه‌جانبه داشته باشد. به ديگر سخن، نگاه ساپكو بايستي به توليدات داخلي و ارتباط مؤثر با ايشان باشد. درنهايت، بايستي بتواند منابع مالي و دارايي خود را به صورت كارا مديريت كند تا در برابر تهديدات مصون بماند.