حكم كاهش و حذف جنين در باروري‌هاي چندقلويي از منظر فقه و پزشكي

باروري‌هاي پزشكي(ART) با تمام تكنيك‌هاي روزآمد خود ناباروري را درمان نموده و به زندگي زوجين نابارور حياتي دوباره بخشيده است، لكن اين درمان عوارض سوئي نيز به دنبال داشته كه تبعات ناخوشايند آن به يكباره زندگي آنان را با تهديد روبرو نموده است، به طوري كه اكثر روي‌آورندگان به اين تكنيك‌ها با چندقلو زايي مواجه شدند كه تداوم اين نوع باروري خانواده را با بحرآنهاي ناخوشايندي چون مرگ مادر و جنين‌ها يا ابتلاي آنان به مشكلات حاد جسماني روبرو مي‌سازد. متخصصين توانسته‌اند با ابداع تكنيك كاهش جنين به اين مشكلات خاتمه دهند و امروزه با استمداد از اين روش به حذف جنين ناقص‌الخلقه يا كاهش جنين‌هاي اضافي در باروري چندقلويي اقدام مي‌نمايند. كاهش جنين گرچه از مصاديق سقط است اما از نوع مجاز آن، يعني سقط درماني است، لكن با رويكردي متفاوت و چالش برانگيز؛ زيرا در سقط درماني، هدف حذف جنين ناقص‌الخلقه و يا همه جنين‌ها باهم است، اما در كاهش جنين هدف حذف يك جنين از ميان چند جنين است در حالي كه همه در يك سطح سلامت‌اند، لذا لازم است در ارتباط با كاهش جنين اين سئوالات بررسي شود: آيا فدا شدن جنيني به نفع جنين ديگر صحيح است؟ آيا حذف جنين‌هاي اضافي ضرورت دارد؟ آيا ابقاي جنين‌ها در شرايط خطر از نظر فقهي به صلاح است؟ و مسئله چالش برانگيزتر اينكه كدام جنين بايد براي حذف انتخاب شود؟ و كاهش جنين انتخابي مشروعيت دارد؟ در اين مقاله ضمن بررسي و پاسخ به سئوالات مذكور، با استناد به مستندات عقلي و نقلي ثابت نموده‌ايم كه كاهش جنين به دلايل پزشكي مشروعيت دارد.