بررسي فقهي سبّ مسلمان نسبت به مخالف دين

توهين و ناسزاگويي به عقايد پيروان يك مذهب علاوه بر انحطاط فرهنگي جوامع، سبب بروز بحران‌ها و اختلافات دامنگيري مي‌شود كه تداوم آن، زندگي اجتماعي و سياسي ملت‌ها را به خطر خواهد انداخت. از اين رو مقاله حاضر در صدد بررسي فقهي مسئله سبّ مسلمان نسبت به مخالف دين است. با تتبّع در منابع فقهي به دست مي‌آيد كه اگر كفار به يكديگر توهين كنند، حاكم شرع آنان را براي اين كار تعزير نمي‌كند، زيرا بنا بر ديدگاه اسلام، كفار مستحق اهانت و خواري هستند. اين عدم تعزير در صورتي است كه زياني براي جامعه اسلامي نداشته باشد و سبب به وجود آمدن فتنه نشود. بر اساس موازين فقهي و عناوين اوليه احكام، سبّ مسلمان نسبت به كفار نيز جايز است. اين پژوهش پس از بيان ادله جواز و عدم جواز سبّ مسلمان نسبت به مخالف دين، بيان مي‌كند كه دشنام دادن به گمراهان در همه مراحل زندگي، به‌ويژه در دعوت ديني و تبليغي محكوم است و از ادب قرآني و سيره معصومين(ع) دور بوده و مورد نهي قرار گرفته است.