تحليل روند تغييرات اقليمي استان قم و پيامدهاي آن

نگراني هاي زيادي در استان قم به عنوان يكي از كم بارش ترين استان هاي كشور براي خطر وقوع خشكسالي شديد و تغيير اقليم وجود دارد. لذا ضروري است، روند تغييرات عناصر شاخص اقليمي بررسي و در جهت مديريت و برنامه ريزي و توسعه صحيح استان مورد توجه قرار گيرد. بدين منظور، با استفاده از روش آماري منكندال، تعدادي از مؤلفه هاي اقليمي طي سال هاي 1368 تا 1392 در اين منطقه مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد، ميانگين حداقل و متوسط دماي سالانه دچار جهش اقليمي شده و روند تغييرات معني دار افزايشي در سطح 99 درصد دارند، ميزان بارتدگي سالانه فاقد روندي معني دار مي باشد. ميانگين رطوبت نسبي سالانه نوسان زيادي داشته است و در سال 1389 پس از يك تغيير ناگهاني، روندي افزايشي و معني داري را در سطح 95 درصد اطمينان دنبال مي كند. ميانگين سرعت باد نيز روندي افزايشي را از سال 1380داشته است و در سطح 95درصد معني دار شده است، اما تا سال 1392 جهش اقليمي در آن رخ نداده است. در اكثر موارد روند معني دار افزايشي و تغييرات ناگهاني اقليمي طي چهار سال اخير صورت گرفته است. وقوع بارش‌هاي رگباري و سيل آسا، خطر فرسايش آبي و بادي، گسترش بيابانها و كوير، تشديد پديده خشكسالي و كاهش منابع آبي و افت سطح آبهاي زير زميني و كاهش كيفيت آن از تبعات منفي تغييرات اقليمي نتايج اين پديده است.