ارزيابي زيست‌محيطي و توسعه‌ي پايدار چهار روش روسازي در ايران به كمك چهار روش تحليل چندمعياره

محيط زيست شهري يكي از پايه هاي زندگي انسان در شهرها است و توسعه ي شهرها همراه با ناديده گرفتن محيط زيست شهري، سبب گسترش مخاطرات زيستي شده است. توسعه و پيشرفت پايدار راه حل جامع براي حفظ منابع زيستي شهرها مي باشد. روسازي يكي از موارد اساسي در شهرسازي به شمار مي رود كه اگر در راستاي پيشرفت پايدار انجام نپذيرد سبب بروز مشكلات زيست محيطي خواهد شد.  اين پژوهش تلاش مي كند تا روش هاي مختلف روسازي را با استفاده از برخي شيوه هاي تحليل چند معياره مورد ارزيابي توسعه ي پايدار و زيست محيطي قرار دهد. از جمله مواردي كه جهت ارزيابي در ساخت وساز رويه ها در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است، كاهش آلودگي هوا در طول توليد و بهره برداري از رويه، كاهش اتلاف منابع آبي و مديريت آن، كاهش اتلاف منابع انرژي و بازيابي پسماندها در رويه ها مي باشد. نتايج پژوهش بر روي انتخاب روش مطلوب روسازي از ميان روش هاي متداول روسازي در عرصه ي جهاني (آسفالت قيري، آسفالت متخلخل، بتن غلتكي، بتن اسفنجي) متمركز شده است. شيوه هاي به كار رفته جهت تحليل چند معياره، جمع وزني ساده، برنامه‌ريزي سازشي، تاپسيس و عملگر ميانگين وزني مرتب مي باشد. نتايج پژوهش بيانگر اين است كه از نظر پيشرفت پايدار و       محيط زيست شهري، بتن اسفنجي، راهي سبز و مناسب ترين روش از ميان روش هاي مطرح شده است.