نقش پيوندهاي روستايي - شهري در امنيت غذايي خانوارهاي روستايي (مطالعه موردي: دهستان پشته زيلايي، شهرستان دهدشت)

يكي از عوامل اصلي در رونق و كارآمدي توليدي و زيستي نقاط روستايي در حال حاضر، دستيابي به امنيت غذايي ميباشد. امنيت غذاييدر نواحي روستايي تحت تأثير عوامل مختلفي قرار دارد كه يكي از اين عوامل پيوندهاي شهر و روستا ميباشد. در تحقيق حاضر به نقشپيوندهاي روستايي شهري در امنيت غذايي خانوارهاي روستايي پرداخته شده است. پژوهش حاضر ازنظر نوع كاربردي و ازنظر ماهيت توصيفي تحليلي ميباشد. جامعه آماري، خانوارهاي دهستان پشته زيلايي در شهرستان دهدشت در استان كهگيلويه و بويراحمد ميباشد باتوجه به سرشماري سال 1395 ، اين دهستان داراي 7 روستا داراي سكنه و 3450 نفر جمعيت، مشتمل بر 690 خانوار ميباشد. تعداد نمونهلازم جهت تكميل پرسشنامه با استفاده از فرمول كوكران 220 خانوار به دست آمد. در تحقيق حاضر، روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه)، جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل مسير ورگرسيون خطي)، جهت تعريف عملياتي پيوندهاي شهر و روستا از سه بعد اجتماعي، اقتصادي و كالبدي و زيست محيطي از 43 شاخص و براي بررسي امنيت غذايي خانوارهاي روستايي روش ميانگين 50 درصد استفادهشده است. يافته هاي تحقيق نشان ميدهد، ميانگين مخارج خانوارهاي روستايي در محدوده موردمطالعه برابر با 747 هزار تومان ميباشد. همچنين 65.5 درصد از خانوارهاي مورد مطالعه در شرايط ناامني غذايي به سر ميبرند. همچنين يافته هاي استنباطي نشان ميدهد، بعد اقتصادي با اثرات كلي 0/230 خانوارهاي روستايي منطقه موردمطالعه داشته است.