بررسي و بهينه سازي شرايط كاركرد اندام‌هاي گياه زيره و خاكستر آن درحذف آلاينده‌ فنل ازمحلول هاي آبي و مقايسه كارآيي آنها با يكديگر

تجمع فلزات سنگين سمي در زنجيره مواد غذايي، از اصلي‌ترين ناهنجاري‌هاي آسيب‌رساننده بر بهداشت فردي و محيطي محسوب مي‌شود. تركيبات فنلي، كه امروزه در بخش‌هاي مختلف صنعت به صورت وسيعي مورد استفاده قرار مي‌گيرند، يكي از اين آلايند‌هاي آب و خاك به شمار مي‌روند. موضوع پژوهش حاضر، مطالعه آزمايشگاهي كاركرد اندام‌هاي گياه زيره و خاكستر آن، جهت حذف آلاينده‌هاي آلي فنل از آبهاي آلوده مي‌باشد كه در آن پس از تهيه محلول استوك فنل، پارامترهاي مؤثر در عملكرد گياه زيره به‌عنوان جاذب فنل، نظير pH، نسبت جاذب به محلول فنل، زمان تماس و غلظت اوليه فنل مورد بررسي قرار گرفته است. تمامي اندازه‌گيري‌ها، در حضور معرف 4 آمينو آنتي پيرين و پتاسيم فري سيانيد، به وسيله طيف‌نگاري ماوراء بنفش انجام شده است. همچنين بررسي حذف آلاينده فنل از آب در چهار آزمايش جداگانه بر روي ميوه، ريشه و خاكستر اين دو انجام و شرايط بهينه براي هركدام به‌دست آمده است. نتايج ارائه شده به صورت ميانگين، حاصل تكرار كليه آزمايشها در سه نوبت مي‌باشد و طبق نتايج آن، ميوه گياه زيره در غلظت اوليه فنل 1/mg 150، در شرايط 8= pH و تماس 120 دقيقه با مقدار جاذب g 0.8 بيشترين راندمان جذب را نشان مي‌دهد. در حاليكه بهترين راندمان جذب براي خاكستر آن، در غلظت اوليه فنل mg/1 200 و 6= pH در مدت تماس 120 دقيقه و حضور جاذب g11بدست آمده است.