بهينه سازي مصالح مصرفي ساخت با بكارگيري فناوري هاي نوين ساختماني و پيامدهاي آن در توسعه پايدار با ديدگاه كاهش انتشار آلاينده كربن دي اكسيد

آلودگيهاي ناشي از توسعه شهرنشيني و صنعت ساخت و ساز همواره يكي از دغدغه هاي بشر بوده است.همچنين مسائل زيست محيطي ناشي از صنعت ساختمان توجه بيشتر متخصصان توسعه پايدار و فعالان محيط زيست را به خود جلب كرده است.مشكلات پديد آمده از اين صنعت در بحث توسعه پايدار را مي توان در اثر بكارگيري روش هاي نامناسب طراحي ساختمانها دانست.بطوريكه اين طراحي ها باعث افزايش مصرف مصالح در ساخت و سازها ميشود.از اين رو مقاله حاضر نقش طراحي مناسب سيستمهاي سازه اي سقف در ساختمان‌هاي بتني را بر توسعه پايدار با ديدگاه كاهش انتشار آلاينده CO2 مورد بررسي قرار ميدهد.بمنظور دستيابي به اين هدف اسكلت ساختمان اليزه شماره يك شهر مشهد باز طراحي شد. فرآيند باز طراحي سازه مورد نظر با بكارگيري سيستم سازه اي سقف وافل دك دو طرفه انجام شد.سپس مقدار بتن مصرف شده در اثر بكارگيري سيستمهاي سازه اي دال دوطرفه و وافل دك دوطرفه برآورد شد. در نهايت ميزان آلاينده CO2 توليد شده در اثر بكارگيري دو سيستم سازه‌اي سقف محاسبه گرديد.براساس نتايج بدست آمده، در اثر تغيير سيستم سازه اي سقف، حدود 800000 كيلوگرم در مصرف بتن صرفه جويي ميشود. همچنين براساس محاسبات انجام شده از انتشار حدود 800 تن آلاينده CO2 جلوگيري شود.