تاثير آلاينده‌هاي سطحي،گردوغبار و ماسه‌ريز بر ايمني سطحي جاده هاي با رويه آسفالتي (مطالعه موردي استان سيستان‌وبلوچستان)

عوامل محيطي مختلف شامل وزش بادهاي دوره‌اي توام با وجود گرد و غبار و ماسه ريز در هوا و سطح جاده، علاوه بر كاهش ميدان ديد در رانندگي، بر مقاومت لغزندگي و كاهش اصطكاك سطحي رويه‌هاي آسفالتي اثر منفي مي‌گذارد. در اين تحقيق، تاثير گرد و غبار و ماسه سطحي بر بافت درشت سطحي رويه‌هاي آسفالتي در يك مطالعه موردي بر روي بخش‌هائي از جاده‌اي در محدوده استان سيستان و بلوچستان مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور، 5 مقطع از محدوده جغرافيايي با آلاينده شديد گرد و غبار در طي دوره زماني يك‌ونيم ماه به صورت ميداني پايش شدند. بعد از پاكسازي واحدهاي برداشت، از تصاوير تهيه شده از مقطع و با استفاده از تكنيك پردازش تصويري، پارامتر ميزان درخشندگي سطح جاده و به طور جداگانه بافت درشت سطحي در هر محل محاسبه و اندازه‌گيري شد. نتايج نشان مي‌دهدكه ميزان آلايندگي سطحي يا درخشندگي سطح جاده با متوسط عمق بافت درشت رابطه عكس، ولي قوي دارد. همچنين نشان داده شد در طول دوره زماني انباشتگي آلاينده ها بر روي سطح جاده ها، اين آلاينده ها در ابتداء به شدت ميزان درخشندگي يا متوسط عمق بافت سطحي را كاهش مي‌دهند، ولي با گذشت زمان از ميزان تاثيرگذاري آنها كاسته مي‌شود.