ارزيابي تناسب كاربري توسعه با استفاده از روش‌هاي فعلي و مدل جديد EMOLUP (مطالعه موردي: شهرستان سپيدان)

آثار منفي زيستمحيطي رشد شهرها تا آن اندازه افزايش يافته كه بزرگترين تهديد در مقابل زيست بومها شمرده ميشود. اين تحقيق در شهرستان سپيدان از توابع استان فارس با مساحت 3855 كيلومتر ﻣﺮﺑﻊ انجام شد. هدف اصلي اين تحقيق، اصلاح و توسعه مدل ارزيابي توان اكولوژيك توسعه شهري، روستايي و صنعتي در منطقه مطالعاتي مي باشد. در بررسي ارزيابي توان اكولوژيك، روش هاي مورد بررسي شامل روش مخدوم بر اساس منطق بولين، روشهاي پيشنهادي حداكثر محدوديت (منطق بولين)، ميانگين حسابي، ميانگين هندسي (EMOLUP) و روش‌هاي وزني با 3 طبقه صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه به طور كلي در روش هاي ميانگين حسابي و حسابي وزني غالب منطقه به سمت طبقات خوب و در روشهاي مبتني بر منطق بولين (مخدوم و حداكثر محدوديت) غالب منطقه به سمت طبقات نامناسب سوق پيدا كرده ولي روش هاي مبتني بر ميانگين هندسي (EMOLUP) بين ساير روش ها قرار گرفته است. همچنين بر اساس ارزيابي صحت مدل هاي مورد بررسي، مدل ارزيابي توان اكولوژيك با روش ميانگين هندسي EMOLUP بدليل سادگي آن بهتر از ساير مدل ها، توان محيط را برآورد مي كند. شايان ذكر است كه روش ميانگين حسابي و حسابي وزني ، پايين ترين دقت بين روش هاي موجود قلمداد مي شود.