تحقق امنيت آبي در سازه‌هاي آبي تاريخي شهرهاي كويري(مطالعه موردي شهر يزد)

آب به عنوان مهمترين عنصر حيات است كه در پيدايش تمدنهاي بشري و ساخت شهرها، نقشي بنيادين ايفا مي‌كند. امروزه تأمين امنيت آبي به عنوان يك چالش ضروري شناخته شده است. بر اساس ديدگاه سيستمي، امنيت آبي مكانيزمي پيچيده و پويا است كه در آن فرايندهاي اجتماعي و اكولوژيك در تعامل با يكديگر بوده و همراه با شناخت چرخه‌هاي بازخورد، پاسخ‎هاي فعالانه‌اي براي تأمين نيازهاي انساني مطرح مي‌نمايد. هدف مطالعه حاضر تبيين امنيت آبي با توجه به ديدگاه سيستمي و يكپارچه، استنتاج سطوح تحليلي امنيت آبي و ارائه مدل مفهومي قابليت سازه‌هاي تاريخي شهرهاي كويري در تأمين امنيت آبي است. اين مطالعه يك بررسي استتنتاجي تطبيقي است. ابزار جمع‌آوري اطلاعات مطالعات كتابخانه‌اي، بررسي اسناد و مدارك است. نتايج حاصل از مدل تطبيقي تهيه شده حاكي از آن است كه، كاركردهاي سازه‌هاي آبي تاريخي شهرهاي كويري (اقتصادي اجتماعي فرهنگي اكولوژيكي) با سطوح تحليلي امنيت آبي (امنيت اجتماعي آب، امنيت اقتصادي آب، امنيت محيط زيستي آب، امنيت شهري آب، تاب‌آوري در مقابل بحران‌ها) هم راستا مي‌باشد. به عبارتي اين سازه‎هاي آبي براي قرن‌ها تأمين‌كننده امنيت آبي در تمامي سطوح آن براي ساكنين شهرهاي كويري بودند و بازآفريني مفاهيم و ارزش‌هاي نهفته در آن ضرورتي انكارناپذير است.