وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي بر اساس متغيرهاي جمعيت‌شناختي

هدف اين پژوهش مطالعه وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي با توجه به متغيرهاي جمعيت شناختي بوده است. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و با رويكرد كمي به روش پيمايشي انجام شد. ابزار اندازه‌گيري پژوهش، خرده مقياس اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي، از پرسشنامه ارسلان و كريك (2013) بود. جامعه آماري پژوهش، 4771 دانشجوي كارشناسي دانشگاه شهيد مدني آذربايجان و نمونه موردمطالعه 368 مورد بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند. بر اساس آزمون پيرسون، رابطه بين وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي و ميزان استفاده از اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي با اطمينان 99 درصد مثبت و معنادار بود. بر اساس آزمون تي مستقل تفاوت معناداري در ميانگين وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي برحسب نوع اقامت آنان (زندگي با خانواده و خوابگاه) وجود داشت. بر اساس آزمون تحليل واريانس وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي برحسب حوزه تحصيلي با اطمينان 95 درصد معنادار بود. وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي در حد متوسط بود. دانشجوياني كه استفاده روزانه بيشتري از اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي داشتند، وابستگي بيشتري نيز به اين شبكه‌ها نشان دادند. وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي با سطوح پيشرفت تحصيلي متفاوت، تقريباً مشابه بود. وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي در ميان دانشجويان ساكن در خوابگاه و دانشجويان حوزه علوم انساني بيشتر بود.