راهبرد جديد اتحاديه اروپا در آسياي مركزي و گذار از قدرت هنجاري به بازيگر عمل گرا

رويكرد اتحاديه اروپايي به آسياي مركزي طي سه دهه گذشته با تحولات فراواني همراه بوده است. راهبرد جديد اتحاديه اروپايي در آسياي مركزي (مي 2019) در مقايسه با راهبرد پيشين (مارس 2007) داراي ويژگي هايي است كه تحت تأثير تغيير نگرش جهاني اتحاديه اروپايي در خصوص اعمال حاكميت بيروني تنظيم شده است. پرسش اصلي مقاله اين است كه «راهبرد اتحاديه اروپايي در آسياي مركزي از بدو استقلال جمهوري هاي اين منطقه تا به امروز چه تغييري كرده است و چرا؟» در پاسخ اين فرضيه به آزمون گذاشته شده است كه «راهبرد اتحاديه اروپايي در آسياي مركزي به تدريج با فاصله گرفتن از اعمال حاكميت بيروني ارزش هاي اروپايي در آسياي مركزي به سمت حاكميت بيروني معيارهاي فني و كمك به تاب آوري جمهوري هاي اين منطقه برپايه عمل گرايي با هدف انتفاع بيشتر در حركت است. دليل اين دگرگوني، واكنش منفي حكومت هاي آسياي مركزي در برابر صدور ارزش هاي اروپايي و كاهش بهره مندي اين اتحاديه از منافع موجود در منطقه در مقايسه با ساير بازيگران است.» مقاله حاضر از نوع توصيفي-تحليلي (كيفي) بوده و در فرايند تحليل يافته ها از روش شناسي استنباطي استفاده شده است. چارچوب نظري حاكم بر اين مطالعه را دوگانه قدرت هنجاري اروپا در برابر دستوركار مركززدايي تشكيل مي دهد. يافته هاي مقاله نيز با فرضيه مقاله همسو هستند.