نقش ملائكه و شياطين در شكل‌گيري مفهوم شهر خدا در انديشه آگوستين

Augustinian Demonology and Angelology in shaping the Concept of the City of God

طراحي شهر خدا نزد آگوستين كاملاً بر محور فرشتگان و اهريمنان صورت گرفته است. به زعم وي خدا به همة فرشتگان، طبيعتِ خير عطا كرده است و آن‌چه كه باعث لغزش برخي از آن‌ها ميشود عبارتست از روي گرداني از محبتخدا و روي آوردن به جايگاه شخصي خود فرشتگان. در واقع، تكبر اولين گام در ايجاد شكاف بين فرشتگان است كه آن‌ها را به دو دسته فرشتگان مقدس و فرشتگان شرور (اهريمنان) تقسيم ميكند و دو شهر را شكل ميدهد، شهر خدا در مقابل شهر زميني. اين ديدگاه آگوستين باعث طرح مسئله چگونگي انحراف اراده در فرشتگان و شكلگيري مفهوم شهر خدا مي‌شود. به نظر ميرسد كه آگوستين براي حل اين مسئله با تكيه بر آموزههاي كتاب مقدس به دو مفهوم «تمسك به خداي متعالي» و «تكبر»در ساحت فرشتگان متوسل ميشود و انحراف اراده را نيز در تقرير نهايي ديدگاه خويش محفوظ ميدارد. در اين مقاله با بررسي آثار آگوستين و تحليل نظرات او، جايگاه اهريمنان و فرشتگان را در شكلگيري مفهوم شهر خدا و شهرزميني بررسي مي‌نماييم.

Augustine creates his City of God according to ChristianDemonology and Angelology. In his opinion, God has bestowed the good nature upon all the angels but what makes some of them go astray is their negligence of God's love. In fact, arrogance is the first step in creating a gap between the angels, which divides them into two categories holy angels and evildoers, so they form two cities. This Augustine's perspective raises this question: why did the angels fall? Augustine himself relying on the teachings of the Bible answer that autonomous and self-initiated sin of pride caused the angles to divert from God's will. Augustine, in this way, arranges and explains one of the most important concepts of Christian theology on the basis of angelology, in such a way that no one has done this before in the Christian theology.