رابطۀ سبك‌هاي دلبستگي، حمايت اجتماعي و سبك‌هاي مقابله‌اي با تاب‌آوري روان‌شناختي در افراد داراي تجربۀ سوگ: ارائه مدل تحليل مسير

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطۀ سبك هاي دلبستگي، حمايت اجتماعي و سبك هاي مقابله اي با تاب‌آوري روان‌شناختي در افراد داراي تجربۀ سوگ بود. جامعۀ پژوهش حاضر را افراد داراي تجربۀ سوگ شهر اردبيل تشكيل مي دادند كه از اين جامعه، 250 فرد داراي تجربۀ سوگ به روش نمونه‌‌گيري غيرتصادفي در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش را پرسشنامۀ سرمايه هاي روان‌شناختي لوتانز (2006)، مقياس سبك هاي دلبستگي هازان و شيور (1987)، پرسشنامه‌ي حمايت اجتماعي زيمن و همكاران (1998) و پرسشنامه‌ي سبك هاي مقابله اي آديسون و همكاران (2007) تشكيل دادند. داده ها به وسيلۀ نرم افزار آماري SPSS22 و ايموس با روش آماري همبستگي و تحليل مسير مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه اثر مستقيم سبك هاي دلبستگي بر تاب‌آوري روان‌شناختي در افراد داراي تجربه سوگ معني دار نيست. اثر مثبت و مستقيم حمايت خانواده بر تاب‌آوري افراد داراي تجربۀ سوگ مورد تأييد قرار گرفت، اما اثر حمايت دوستان و ديگران بر تاب‌آوري مورد تأييد قرار نگرفت. همچنين اثر مثبت و مستقيم سبك مقابلۀ متمركز بر مشكل با تاب‌آوري افراد سوگوار مورد تأييد قرار گرفت. همچنين، يافته ها نشان داد كه سبك دلبستگي ايمن، سبك دلبستگي دوسوگرا و حمايت اجتماعي از طريق سبك هاي مقابله اي بر تاب‌آوري افراد داراي تجربۀ سوگ اثر غيرمستقيم دارند. به‌طوركلي نتايج نشان مي دهد كه مدل پژوهش مبني بر رابطه سبك هاي دلبستگي، حمايت اجتماعي و سبك هاي مقابله اي بر تاب‌آوري روان‌شناختي در افراد داراي تجربه سوگ از برازش مطلوب برخوردار است.