رابطه بين كمال گرايي و بهزيستي فضيلت گرا: نقش واسطه اي خودشفقت ورزي

The Mediating Role of Self-Compassion in the Relationship between Perfectionism and Eudaimonic

هدف از پژوهش حاضر، تعيين نقش واسطه اي خودشفقت ورزي در رابطه بين كمال گرايي و بهزيستي فضيلت گرا بود. بدين منظور 210 دانشجوي مقطع كارشناسي ارشد دانشگاه شيراز با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. شركت كنندگان، به مقياس تجديد نظر شده تقريبا كامل (اسليني و همكاران ، 2001)، مقياس خود شفقت ورزي (نف، 2003) و مقياس بهزيستي فضيلت گرا (واترمن و همكاران، 2010) پاسخ دادند. داده ها به روش تحليل مسير و با استفاده از نرم افزار Amos تحليل شدند. نتايج نشان داد كه مؤلفة استاندارد (به عنوان كمال گرايي سازگارانه) اثرمثبت و مؤلفة تفاوت (به عنوان كمال گرايي ناسازگارانه) اثر منفي بر بهزيستي فضيلت گرا دارد. خودشفقت ورزي نقش واسطه اي در رابطه بين مؤلفة تفاوت كمال گرايي و بهزيستي فضيلت گرا نشان داد. بر اساس اين نتايج، خود شفقت ورزي ميتواند به عنوان مانعي در برابر اثر منفي كمال گرايي ناسازگارانه بر بهزيستي فضيلت گرا در نظر گرفته شود.

In the present study, the mediating role of self-compassion in the relationship between perfectionism and eudaimonic well-being was investigated. To do so, 210 Master students from Shiraz University were selected through multistage random cluster sampling method. Participants answered to Almost-Perfect-Scale-Revised, (Slaney et al, 2001), Self-Compassion Scale (Neff, 2003), and Eudaimonic Well-being Scale (Waterman et al, 2010). Data were analyzed using path analysis through Amos software. Results showed that standard component (as adaptive perfectionism) has a positive effect, and discrepancy component (as maladaptive perfectionism) has a negative effect on eudaimonic well-being. Self-compassion showed a mediating role in the relationship between discrepancy component of perfectionism and eudaimonic well-being. In the base of these results, self-compassion can be considered as a buffer against the negative impact of maladaptive perfectionism on eudaimonic well-being.