يك تبيين پارشناختي از عبارت‌هاي جمعي

عبارت‌هاي جمعي بخشي از زبان ‌روزمره و حتي زبان علمي هستند. براي تعيين مرجع يا ارزش سمانتيكي عبارت‌هاي جمعي دو رويكرد وجود دارد: رويكرد مفردگرا و رويكرد جمع‌گرا. طبق رويكرد مفردگرا، مرجع يك عبارت جمعي يك شيء مفرد مجتمع است. اين واحد مجتمع مي‌تواند يك كلاس يا يك جمع پارشناختي باشد. طبق رويكرد جمع‌گرا، عبارت جمعي به يك واحد جمعي ارجاع ندارد، بلكه جمع بودن وصف خودِ ارجاع است. رويكرد جمع‌گرا به عبارت‌ها اجازه مي‌دهد كه هم‌زمان به چندين شيء ارجاع داشته باشند. هدف نوشتار حاضر صورت‌بندي منطقي عبارت‌هاي جمعي است. براي نيل به اين هدف، ما ابتدا به معرفي نظريه‌ي جزء و كل (پارشناسي) مي‌پردازيم، سپس اصلاحاتي در اين نظريه اعمال مي‌كنيم. درنهايت، ما يك رويكرد مفردگراي مبتني بر پارشناسي را به كار خواهيم گرفت، رويكردي كه بجاي استفاده از مفاهيم انتزاعي‌اي همچون مجموعه‌ها يا كلاس‌ها از اشياء انضمامي‌اي همچون تركيب‌هاي پارشناختي بهره مي‌برد. نشان خواهيم داد كه يك رويكرد مفردگراي پارشناختي قادر است يك سمانتيك به حد كافي قوي براي عبارت‌هاي جمعي فراهم كند.