مباني نظريه اسلام سياسي امام خميني (ره) در مقايسه با نظريه هاي رقيب اسلام سلفي و سكولار

پژوهش حاضر به دنبال تبيين نظريه اسلام سياسي از منظر امام خميني ره است. سؤال اصلي اين پژوهشان است كه مباني نظريه اسلام سياسي ايدئولوگ انقلاب اسلامي ايران در مقايسه با ديگر نظريات رقيب چه تفاوتي دارد؟ (سؤال) هدف از اين مقاله در گام نخست تبيين علمي و مستدل از مباني نظريه امام خميني ره در باب اسلام سياسي بوده و در ادامه به جهت ظهور مكاتب فكري در جهان اسلام با اشكال متعدد و ارائه تعاريف جديد از اسلام سياسي همچون تفكرات سلفي، تكفيري و سكولار و آشفتگي و ابهام در عرصه نظريه پردازي اسلام سياسي، ضرورت پردازش روايت صحيح از اسلام سياسيان هم با الگوي جامع و كارامد امام خميني ره احساس مي‌گرديد (هدف). اين پژوهش چنين استدلال مي‌كند كه مباني اسلام سياسي امام خميني ره داراي مؤلفه‌هايي چون خدامحوري، عقل گرايي، نص گرايي اجتهاد محور، سعادت طلبي و پيوند دين و سياست است. درحاليكه در نظريه اسلام سلفي مطلق انگاري، جزميت، عقل گريزي، انحصارطلبي و سطحي گرايي ديني مشاهده مي‌گردد. اسلام سكولار نيز با مباني اصلي چون نسبي گرايي معرفت، دين ستيزي، وحي گريزي، علم پرستي، دنيا محوري و جدايي دين از سياست شناخته مي‌شود (فرضيه). جذابيت‌هاي اسلام سياسي امام خميني ره در عرصه مباني منجر به گسترش گفتمان انقلاب اسلامي در جهان اسلام گرديده است. اين در حاليست كه نظريات رقيب بدليل عدم جامعيت تئوري و عاريتي بودن تا كنون موفق به عملياتي كردن نظريه خود نشده‌اند (نوآوري).